لفظ

آنچه در پی می آید بخشی از کتاب اسلام و مسیحیت در عصر حاضر (1983 میلادی) نوشته مونتگمری وات، اسلام شناس مشهور انگلیسی، است

اسم «کافی » در قرآن یک بار آمده و در همان مورد وصف خدا قرار گرفته است، چنان که می فرماید:

طبق نظریّات سنّتی و متعارف درباب معنا یک تمایز مفهوم/ مصداقی وجود دارد: یعنی، مفاهیم یا معانی مرتبط با الفاظ و اسمهای عامّ مجموعه ای از اشیاء را که به آنها دلالت دارند یا در مورد آنها به کار می روند، معیّن می کنند

این اسم در قرآن یک بار و به عنوان وصف خدا وارد شده است، چنان که می فرماید:

آیة الله رضا استادی از اساتیدمبرز حوزه علمیه قم و ازاستوانه های تحقیق و پژوهش در این حوزه کهن است. پشتوانه تحقیقات وی پس از توکل به خدا، تلاش شبانه روزی وخستگی ناپذیری است که راه سخت و دشوار تتبع را بر اوهموار کرده است

به عبارت دیگر: «تفسیر کردن » یعنی تفصیل چیزی را بیان کردن. تفسیر قرآن کریم همان بیان کلام خداست با بکار بردن مفهومات کلمات و عبارتهای موجود در قرآن.

مدیر گروه علوم قرآنی دانشگاه آزاد اسلامی اراک

دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده اصول دین

و از جمله ثمرات در معانی است که جزء بطون قرآن شمرده شده و هر چند که مراتب دارد ولی بنا بر جواز، جایز است گفته شود که اراده شدن آن بطون از الفاظ قرآن در عرض معنای ظاهر و در عرض هم دیگر است اما بنا بر عدم جواز، این معانی مراد از الفاظ نیست به وجهی در طول معنای ظاهر می باشد چنان چه در کتاب های اصول مطرح شده است.

نظریه تعهّد اوّلین بار توسط محقق نهاوندی(1) در کتاب ارزشمند تشریح الاصول(2) مطرح شد، بعد از وی، محقق اصفهانی(3) و مرحوم حائری(4)، از این نظریه دفاع کردند(5)