نویسندگان-ایرانی

دکتر قمر آریان فروردین‌ماه به دنیا آمد و فروردین‌ماه نیز از دنیا رفت. قمر آریان اول فروردین‌ماه 1301 در قوچان دیده به جهان گشود. قمر آریان از نخستین فارغ‌التحصیلان زن از دانشکده‌ی ادبیات دانشگاه تهران و از نخستین استادان دانشگاه زن در ایران بود.

رمان‌ها و مجموعه داستان‌های ایرانی شاخص‌ترِ چاپ‌شده در سال ٩٥ را به ترتیب تاریخی و براساس سن و سال نویسندگان‌شان اگر بخواهیم مرور کنیم باید از بزرگ علوی آغاز کنیم که امسال داستان‌های او در دو کتاب «چمدان» و «گیله‌مرد» در نشر نگاه تجدید‌ چاپ شدند.

سه تن بودند. اولی، جوان بود و پُرحرارت، علوی که اکنون نمی‌دانم کجاست. هرکجا هست به سلامت. دیگری، مقدسیان، که خندان‌خندان تا لبِ گوْ می‌آمد و می‌رفت. افسوس که سالی می‌گذرد -‌ و بیش- که رفت. و دیگر خودِ کاظم رضا، که نمی‌دیدمش، فقط اسمش بود.

اگر به قفسه‌های کتاب در کتاب‌فروشی‌ها سری بزنیم با خیلی امیدوارکننده از نویسندگان زن ایرانی روبه‌رو می‌شویم که طی این سال‌ها در نثر خود به دستاوردهای زیادی در زمینه‌ی سبک روایت، شیوه‌ی نگارش و تنوع در موضوع رسیده‌اند و در مجله‌ی بنیتا که مجله‌ای مخصوص خانم‌هاست توجه به این دستاوردها خالی از لطف نیست

«فتو به میتی گفته بود: می‌دانی فرق آثار من با بقیه در چیست؟ در این است که در آثار من فرق مرده‌ها، زنده‌ها، اشیا، رنگ‌ها، تیرگی، روشنایی و موسیقی و سکوت معلوم نیست. این جملات از زبان یکی از شخصیت‌های «چشمهایم آبی بود» محمدرضا کاتب، در مورد طرز نویسندگی و سبک‌پردازی وی نیز مصداق دارد.

در هفته‌ی کتاب قرار داریم

از همان چند دقیقه آغازین گفت‌وگو، «مجید» درونش با شیطنت و بازیگوشی خود را نشان می‌دهد. کودک درون هوشنگ مرادی کرمانی، «مجید» است به همان اندازه با نمک، شوخ و شنگ و شیرین. با همان طنازی‌ها، بلبل زبانی‌ها و البته به همان اندازه رو راست و صادق.