نویسندگی

اسدالله امرایی می‌گوید: نوشتن نیاز جامعه است و این‌ را که تب نوشتن وجود داشته باشد قبول ندارم.

کریم رجب‌زاده می‌گوید: به کجا رسیده‌ایم که شعر خوانده نمی‌شود و کتاب شعر خریده نمی‌شود؟ حتی زمانی که شعر برای ناشران می‌برید، آن را قبول نمی‌کنند. این اهانت به شعر است.

یوسف انصاری با اشاره به تب نوشتن و چاپ کتاب، با انتقاد از روند کار کارگاه‌های داستان‌نویسی می‌گوید:‌ مگر خط تولید نویسنده داریم؟!

احمد شاکری می‌گوید: جشنواره‌های ادبی به افزایش تب انتشار کتاب دامن می‌زنند، زیرا آثاری برگزیده می‌شوند که حداقل‌ ملاک‌های برگزیده شدن را ندارند.

علی‌اکبر والایی می‌گوید: به دلیل نبود توجه به چاپ کتاب‌های باکیفیت، کتاب‌های خوب در هجوم آثار کم‌بها گم می‌شوند.

کامران محمدی تبِ نوشتن را ناشی از یک سوءتفاهم دانست و گفت علاقه‌مندان هنر فکر می‌کنند ساده‌ترین راه، نوشتن است.

محسن حکیم‌معانی می‌گوید: بخشی از اشتیاق وافر به نوشتن به خاطر این است که نویسندگان جوان مسیر را برای نوشتن هموار می‌بینند، در حالی‌که در گذشته نمی‌شد این مسیر را آسان دید.

محمدرحیم اخوت می‌گوید: کسانی که با هزینه شخصی خود کتاب منتشر می‌کنند و فکر می‌کنند با چاپ کتاب نویسنده می‌شوند تصویر عوامانه‌ای از نویسنده‌ شدن دارند.

علی‌اصغر شیرزادی می‌گوید: داشتن غریزه برای نویسندگی شرط لازم است اما کافی نیست. برای نویسنده شدن باید مطالعه زیادی داشت، با تکنیک‌های نویسندگی آشنا بود و به صورت مستمر کار کرد.

راضیه تجار می‌گوید: نوشتن حال آدم را خوب می‌کند زیرا فرد اضطراب‌، دغدغه‌، امید و آرزوهایش را در قالب کلمات می‌ریزد و با نوشتن خود را رها می‌کند.