وفات

اگر چه حضرت ایوب علیه السلام برای صبرش شهره آفاق شده است و بلاهایی که به او رسید بسیار سنگین بود، ولی این سختی ها سرانجامی داشت و بیشتر زندگی او با خوبی و خوشی سپری شد

سلام شیرزن حماسه آفرین که هر کلامت صاعقه ای خواهد بود که بر وجود سیاه به شب نشسته دشمنان فرود می آید و پایه های کاخ ستمگری شان را به لرزه؛ تا آن گاه که از اساس ویران سازد و شوکت و شکوه ظاهری را که خواهند ساخت، بر هم زنی!

پویندگان راه بزرگواری و جویندگان گذرگاه اوج گیری به سوی کمال و سعادت، روش بزرگان پیشین را الگو و نصب العین خویش قرار می دهند تا از کارهای شایسته و کردارهای برجسته آنان الهام گیرند.

عشق جاری است چو سرچشمه اش آن لب باشد سیل خواهد شد اگر خطبه زینب باشد

ای زمین می دانم با کسی از مصائب روزگار شکوه نکرده ای و به مشیت حق راضی بوده ای و بر سختی ها و مصیبت ها دندان به جگر گرفته ای، می دانم به کسی نگفته ای وقتی مردان و زنان باایمان در درونت آسایش می گرفتند چنان می گریستی که فرشتگان مقرب سنگ صبور تو می شدند و شکیبایی ات می دادند، می دانم به فرمان خداوند، آن هستی بخش یگانه، هر داغی را به جان خریدی و شکوه ...

درست با چشم های سُست که از پشت پنجره ها پی در پی می نگری، در یک مرثیه مواج فرو می ریزی.

غریبانه می روی؛ می روی تا خاک، غم رفتنت را به دوش بکشد. دنیایی درد را با خود می بری. تو مادر پسرانی که در کمتر از یک روز، پرنده شدند. دامانت، خوابگاه روزهای تنهایی زینب بود. دست هایت، بوی حسنین را می دهد. تو آغاز عاشقانه ترین روزهای مادرانه بوده ای. خاک مرقدت، قدمگاه عاشقان شده است. کبوترها خاکت را برای شفا می برند.

گویا آسمان مدینه رنگ و بوی عزا گرفته. ام البنین علیها السلام در بستر غنوده و خاطرات تلخ و شیرین گذشته را به یاد می آورد. خاطراتی که یادآور گذشته پرفراز و نشیب اوست.

آفرینش هماره در دامان مادران می شکفد و در دستان تربیت آنان به رشد و بالندگی می رسد. و این برق مهر و عاطفه است که در نگاه به انتظار نشسته آنان نمایان است.

می خواستم بوسه به ضریح مقدست بزنم.