کفر

«ارتداد» در لغت به معنی بازگشت و رجوع چیزی به غیر خود است و گاهی به معنی صیرورت یعنی شدن است. در اصطلاح ارتداد یعنی حالت جدید اعتقادی که در مسلمانی با انکار یکی از اصول سه گانه دین یا نفی اصلی از اصول ضروری دین رخ دهد به طوری که موجب انکار اصول سه گانه دین شود

عضو هیات علمی دانشگاه بوعلی سینا

یکی از موضوعات قرآنی، حدیثی، کلامی و فقهی که از دورترین زمان، همواره مطرح و مورد مناقشه و نقض و ابرام بوده و هست، موضوع تقیه است.

کانت رسالة المسیح بعد ان علمه ربه الکتاب، والحکمة، والتوریة، والانجیل، بل تعلمه لکل شی ء، فان جمیع العلوم منطویة فی هذه الاربعة. ورسول الله یجب ان یکون منزها عن کل شی ء ومتصفا بکل زین، بریئا من کل نقص، طاهرا من کل رجس وعیب، حائزا لمحاسن الصفات، وحاویا لمکارم الاخلاق.

امامت هویت بخشِ تشیع و مرز نهنده میان این مذهب و دیگر مذاهب اسلامی است. معروف است که این آموزه اعتقادی از اصول مذهب است

گروه اندیشه: برخی از تفاسیر در تفسیر آیه 155 سوره نساء به تشریح این پرداخته‌اند که چگونه خداوند بر دلی مهر می‌زند.

از نظر فقهی، کفر بر دو قسم است: اعتقادی و عملی، کفر اعتقادی بی اعتقادی به اصول عقاید است که یا از ابتدا وجود ندارد و یا پس از اعتقاد، زایل می شود که از آن به «ارتداد» تعبیر می کنند