بیعت

شام، از آن روز که به تصرف مسلمانان درآمد، فرمانروایانی چون خالد پسر ولید و معاویه پسر ابوسفیان را به خود دید

بسم الله الرحمن الرحیم1 حمد و ثنای الهیحمد و سپاس خدایی را که در یگانگی خود بلند مرتبه،و در تنهایی وفرد بودن خود نزدیک است .در قدرت و سلطه خود با جلالت و در ارکان خود عظیم است.علم او به همه چیز احاطه دارد در حالی که در جای خود است،و همه مخلوقات را با قدرت و برهان خود تحت سیطره دارد.همیشه مورد سپاس بوده و همچنان مورد ستایش خواهد بود.

در آن دوران که اعراب جاهلی شبه جزیره عربستان در تاریکی و ظلمت محض به پرستش بت ها مشغول بودند و جنگ و خون ریزی بین قبایل همه جا را فرا گرفته بود، خداوند کاملترین دین را به دست خاتم رسولان و پیامبر رحمت بر مردم عرضه داشت، بعد از تلاش بی وقفه آن حضرت آرام آرام بین مردم بدوی و صحرا نشین آن روزگار الفت و همدلی و برابری و برادری ایجاد، و مدینه تبدیل به ...

 در موضوع بی‌وفایی و بیعت‌شکنی مردم کوفه پس از دعوت امام حسین(ع) و یاری نکردن آن‌حضرت در برابر یزید عوامل متعددی دخالت داشته است؛ که به مهم‌ترین آنها اشاره می‌شود:

قیام عاشورا اگر چه به عنوان یک حادثه، در زمان و مکان خاصی به وقوع پیوسته و با شهادت عزیزترین کسان اسلام به پایان رسیده، اما دراندک زمانی به فرهنگی غنی و پررونق و ماندگار تبدیل شد که آثار و برکات آن پس از قرنها همچنان در حال گسترش است

6. احتجاج با مخالفان   حضرت علی(علیه السلام)هنگامی که بعد از بر عهده گیری رهبری امت اسلامی، با کارشکنی و مخالفت های عده ای روبرو می شود که گفته بودند: «علی برخلاف رأی و رضایت مردم حکومت را از آنان ربوده است»، در موارد متعددی به رأی و بیعت آزادانه و عاشقانه ی مردم استدلال کرده است، که به ذکر نمونه هایی بسنده می شود:

چکیده   در نظام سیاسی امامت، امام معصوم از جانب خداوند منصوب می شود. در اندیشه و عمل حضرت علی(علیه السلام) که اولین امام و هویت بخش تشیع است، حضور مردم و رضایت آنان نقشی اثربخش دارد

2. مراتب ولایت و امامت   ولایت و امامت، دارای ابعاد و مراتبی است که تبیین آنها برای درک صحیح رابطه ی مشروعیت الهی امامت با مقبولیت مردمی آن، ضروری است

4. بیعت   الف) معنای لغوی   بیعت یکی از مهم ترین و رایج ترین واژه هایی است که در مباحث تاریخ سیاسی اسلام و به ویژه در رابطه با حکومت حضرت علی(علیه السلام) و دیدگاه های آن حضرت بارها مورد استفاده قرار گرفته است

بی تردید، رسالت حقیقی انبیای عظام (علیهم السلام)  بر این اصل استوار بوده است که «عبودیت» در برابر حق تعالی را، که حاکمیت اصیل و بالذات در گستره تکوین و تشریع از آن اوست، در وجود انسان ها نهادینه نمایند و آنان را، هم در شناخت مصداق حقیقی سعادت و هم در وصول به آن دست گیری و هدایت کنند.