سخنگوی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی گفته است:«یک چهارم جمعیت ایران و در برخی مواقع نزدیک به یک‌سوم آن‌ها دچار علایم روانی هستند که احتیاج به مداخله برای درمان دارند». این موضوعی است که این روزها در کوچه و خیابان و بانک و محل کار و خانه می بینیم.
به گزارش به نقل از قانون ،حالا با این روان خراب هر روز بیشتر از روز قبل حجم زیادی از خبرهای تلخ بر سر مردم فرو می‌ریزد و به چشم می بینند که فقیرتر می شوند. بیماران به داروهای‌شان دسترسی پیدا نمی کنند، حقوق ها دیر پرداخت می شود یا اصلا نمی‌شود. حتی انتشار این خبر هم با واکنش های بسیار زیادی از سوی مردم مواجه شد.
حجم نارضایتی مردم از کشوری که در آن زندگی می‌کنند در ایجاد این وضعیت نقش اساسی دارد. ایرج حریرچی در ادامه صحبت‌هایش گفت: «درمان این علایم روانی فقط از طریق درمان در مطب حل نمی شود بلکه باید یک برنامه مبتنی بر اجتماع و جامع نگرانه برای این هموطنان داشته باشیم». صحبت های حریرچی نشان می دهد که ماجرا از یک بیماری فردی گذشته و به نگرانی برای یک جامعه رسیده است.
حریرچی موضوع توانبخشی از جمله توانبخشی پزشکی و اجتماعی را از جمله دیگر ماموریت‌های دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی بیان و تاکید کرد: هر چند باید در توانبخشی پزشکی پیشرفت های زیادی داشته باشیم (کما اینکه پیشرفت های زیادی داریم) اما نباید فقط به بخش پزشکی توانبخشی توجه کنیم و از توانبخشی اجتماعی غافل شویم چراکه یک آفت به شمار می آید. وی درباره توانبخشی اجتماعی ادامه داد: به عنوان مثال اگر یک فرد دچار ناتوانی را به زندگی برگردانیم و به او بگوییم خودش را با اجتماع وفق دهد، درست نیست بلکه باید جامعه این توانایی را داشته باشد که خود را با این‌گونه افراد وفق دهد.
حریرچی تاکید کرد: چگونگی وفق دادن جامعه با معلولان از ماموریت های بسیار مهم دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی به شمار می آید. معاون وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی توجه به سلامت اجتماعی، ایجاد شرایط اجتماعی سلامت بخش و توجه به حوزه سالمندی را از دیگر ماموریت های مهم دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی برشمرد. این در حالی است که مدتی پیش نتیجه یک نظرسنجی تیتر اصلی بسیاری از رسانه ها شد و آن این بود که ایرانیان عصبانی ترین مردم دنیا هستند.
گالوپ در گزارش سالانه 2017 خود، طی یک پژوهش که براساس مطالعه وضعیت 142 کشور انجام شد، مردم ایران را به عنوان عصبانی ترین مردم جهان معرفی کرده است. در این گزارش مردم ایران با 50 درصد و عراق با 49 درصد و سودان جنوبی با 47 درصد عصبانی ترین کشورهای دنیا معرفی شده اند.سید محسن طباطبایی‌مزدآبادی، نایب رییس مرکز روان شناسی و مشاوره شهر چندی پیش در گفت‌و گو با یکی از رسانه ها گفته بود:« اضطراب همیشه سوار بر موج اضطراب است.
جامعه‌ای که میزان اضطراب مردم آن زیاد باشد، حتما میزان پرخاشگری بالایی هم دارد. وقتی می‌گوییم یک جامعه از یک جامعه دیگر میزان خشم بیشتری دارد، باید به دنبال مسائل اجتماعی باشیم که باعث افزایش یا کاهش خشونت در جامعه می‌شود».
او از پدیده‌های زیادی به‌عنوان دلیل افزایش پرخاش و عصبانیت در جامعه نام برد که البته بیشتر آن‌ها از سطوح بالایی سیاسی شروع می‌شود یا سطح بالای سیاسی در کاهش و افزایش آن دخیل هستند: « هرچه ناهنجاری اقتصادی و نبود اشتغال در جامعه‌ای بیشتر شود، باید بیشتر منتظر افزایش خشم در سطح بالاتر آن باشیم.
از طرفی سرمایه اجتماعی در چهار دهه گذشته در بالاترین سطح قرار داشت و مردم در هسته مرکزی جامعه بیشترین اعتماد به یکدیگر را تجربه می‌کردند. از آن زمان تاکنون، سال‌به‌سال و دهه به دهه کاهش یافته است.
تحقیقات یکی از نهادهای معتبر در سال ٢٠١٦ هم نشان داد که اعتماد عمومی در پایین‌تر حد ممکن است و تنها حدود ١٠درصد مردم ایران به یکدیگر اعتماد دارند. بنابراین هرچه سرمایه اجتماعی پایین‌تر باشد، اعتماد مردم به یکدیگر هم کمتر است و یکی از مهم‌ترین نتایج آن هم افزایش میزان خشم و پرخاش است».
