به گزارش "ورزش سه"، خرید یک بازیکن 31 ساله و شیلیایی که مصدومیت های بسیاری را تجربه کرده است، اتفاقی هیجان انگیز در تابستان سال 2018 برای بارسلونا نبود اما بی شک ویدال از معدود بازیکنانی است که چه در بخش هجوم و چه در دفاع تقریبا از یک سطح توانایی برخوردار است؛ بازیکنی که کمتر در این روزها در فوتبال یافت می شود و به همین دلیل می تواند در تمام سیستم ها عصای دست ارنستو والورده باشد.
با جدایی آندرس اینیستا و پائولینیو، بارسا ناگزیر به جذب هافبک برای پر کردن جای این 2 بازیکن بود و اگرچه شاید طرفداران بارسلونا در انتظار نام های جذاب تری از جمله پل پوگبا یا میرالیم پیانیچ بودند، اما آرتورو ویدال شاید قطعه گمشده بازی این تیم باشد.
در فصلی که گذشت بارها شاهد آن بودیم که والورده از سیستم 2-4-4 در ترکیب تیمش بهره برد که از زمان ظهور گواردیولا کمتر شاهد استفاده از آن در بارسلونا بودیم. ویدال می تواند نقش مهمی در این ترکیب ایفا کند و با قرار گرفتن در سمت راست یا چپ خط میانی (بسته به پست راکیتیچ)، قوای تخریبی و البته ارسال پاس خط میانی را بالا ببرد تا کوتینیو کمتر باشد به عقب بیاید و تنها در فاز هجومی به هنر نمایی بپردازد.
در سیستم 3-3-4 احتمالی والورده، سرمربی بارسا می تواند از مسی، سوارز و کوتینیو در خط حمله بهره برده و ویدال با توجه به قدرت هجومی خود پشت سر این 3 بازیکن نقش آفرینی کند و در برخی موارد نیز جای خود را به راکیتیچ بدهد.
ویدال در هر 4 پست هافبک در سیستم لوزی و دیگر سیستم ها قادر به بازی کردن است و یکی از مهم ترین قابلیت های عملکرد او، توانایی مناسب در امر گلزنی و البته سرزنی علیرغم قد نه چندان بلند این هافبک شیلیایی است. ویدال را هافبک باکس تو باکس نامند که استاد جنگ های تن به تن بوده و می تواند در استادیوم هایی چون سن مامس، برنابئو، واندا متروپولیتانو، مستایا و آنوئتا که معمولا جریان بازی برای بلوگرانا پرفشار دنبال می شود به داد والورده برسد.
خریدهای اخیر بارسلونا مانند عثمان دمبله، فیلیپ کوتینیو و البه مالکوم همگی فانتزی باز و تکنیکی بوده اند اما با اضافه شدن آرتورو ویدال و البته آرتور ملو، تعادل در ترکیب بلوگرانا ایجاد خواهد شد و دست والورده برای استفاده از سیستم های مختلف در مقاطع گوناگون فصل باز خواهد ماند.
قدرت رهبری خصوصا در شرایط سخت یکی از ویژگی های مهم سبک بازی ویدال است و فراموش نکنیم او با سالها تجربه بازی در تیم های بزرگی مانند یوونتوس و بایرن، به خوبی شرایط تطبیق یافتن با استانداردهایی باشگاهی مانند بارسلونا را دانسته و خیلی سریع می تواند به نقش خود در ترکیب والورده تسلط یابد.
ویدال استاد بازی تحت فشار بوده و در بازی هایی که حریف برای کسب پیروزی به میدان آمده می تواند گره از کار والورده باز کند؛ هافبکی که شاید اگر در استادیوم المپیکو در دیدار برگشت بارسلونا و رم حاضر بود آن فاجعه رخ نمی داد و آبی اناری ها یک بار دیگر خیلی زود مجبور به خداحافظی با لیگ قهرمانان نبودند.
آریا فاطمی مقدم
