این نویسنده ادبیات کودک و نوجوان در حالی که ارتباط کم کودکان و نوجوانان با متون کهن را آسیب‌زا دانست در گفت‌وگو با ایسنا، درباره بازنویسی متون کلاسیک برای کودکان و نوجوانان اظهار کرد: ارتباط با متن، واژگان و فهم این متون و حکمت موجود در آن‌ها مهم است. شناخت موسیقی و ریتم این متون اهمیت دارد چرا که ذائقه مخاطب را سالم می‌کند. بچه‌هایی که با متون کهن آشنا هستند، وقتی در یک شعر اشکال وزنی ببینند یا موسیقی بدی بشنوند، تشخیص می‌دهند و نسبت به آن واکنش نشان می‌دهند. حتی این کودکان و نوجوانان بعد از مدتی خود قادر به ویرایش متن خواهند بود.
او با بیان این‌که حدود 90 درصد آثار کهن در حال حاضر قابلیت بازنویسی برای کودکان و نوجوانان را دارند ادامه داد: مگر مواردی که تشخیص بدهیم مطرح کردن موضوعی برای این گروه سنی مناسب نیست و مثلا خیلی تلخ است یا خشونت دارد. هر چند که این موارد خاص اندک هستند و من فکر می‌کنم تمام متون کهن قابلیت بازنویسی برای کودکان و نوجوانان را دارد، اما نباید فراموش شود که بازنویسی متون برای کودکان و نوجوانان با بازنویسی برای بزرگسالان خیلی متفاوت است.
جوزدانی در ادامه درباره تاثیر و اهمیت آثار کهن در زندگی کودکان و نوجوانان امروز گفت: ما متون کهن را گنجینه‌ای می‌دانیم که در آن همه‌چیز از جمله آشنایی این نسل با فرهنگ و ادبیات کشور و آشنایی با مفاخر و بزرگان وجود دارد. حکمت‌ها و نکته‌های موجود در این متون می‌تواند درس‌آموز باشد و حتی مهارت‌های زندگی فردی و اجتماعی که نویسندگان امروز تلاش می‌کنند تا آن‌ها را در آثارشان به بچه‌ها یاد دهند همه در این آثار وجود دارد.
این نویسنده ادبیات کودک و نوجوان در عین حال افزود: البته نکته‌ای وجود دارد که ممکن است برخی از این متون مورد نقد قرار گیرند چرا که به نگاهی امروزی و دقیق نیاز دارند. این متون باید مورد شفاف‌سازی قرار گیرند نه این‌که این آثار را همان‌طور که هستند به بچه‌ها منتقل کنیم اما توقع داشته باشیم تا از آن‌ها یاد بگیرند.
او در پایان گفت: برخلاف عده‌ای از دوستان که معتقدند بازنویسی باید متن را زیر و رو کند، معتقدم از این طریق نباید بخش مهمی از ادبیات متن را از آن بگیریم چرا که بعضا آن‌قدر تغییر می‌کند که لطفش را از دست می‌دهد. من به ساده‌نویسی معتقدم یا بازآفرینی به طوری که نوجوان بتواند با خواندن متن عناصر و زیبایی‌هایش را دریابد.
