اگر انتخابات در آمریکا تأثیر داشت، آمریکایی‌ها حق رأی نداشتند/ دولت و کنگره مردم را گوسفند می‌دانند +فیلم

سرویس جهان مشرق - انتخابات میان‌دوره‌ای کنگره آمریکا روز سه‌شنبه، 15 آبان 97 برگزاری شد [1] و نتیجه آن می‌تواند بیش از هر کس دیگری، برای دونالد ترامپ رئیس‌جمهور این کشور تعیین‌کننده باشد. در این انتخابات، تمام 435 کرسی مجلس نمایندگان و 35 کرسی از صد کرسی مجلس سنا به رأی گذاشته شده‌اند. در حال حاضر جمهوری‌خواهان 235 کرسی در مجلس نمایندگان و 51 کرسی در مجلس سنا (دقیقاً معادل 50 به علاوه یک درصد از کرسی‌ها) را در اختیار دارند. از همین الآن و با مشخص شدن سرنوشت برخی از کرسی‌های مجلس سنا، تمامی امیدهای دموکرات‌ها برای به دست آوردن اکثریت در مجلس سنا ناامید شده است [2] ، و تنها رقابت بر سر مجلس نمایندگان باقی مانده که اهمیت نسبتاً کم‌تری دارد.

در همین‌باره بخوانید:

همه آن‌چه باید درباره انتخابات میان‌دوره‌ای آمریکا بدانید

جمهوری‌خواهان سنا را حفظ کردند، مجلس نمایندگان در تسخیر دموکرات‌ها

اگرچه بسیاری از آمریکایی‌ها با امید و آرزو پای صندوق‌های رأی می‌روند، اما تعداد زیادی از کارشناسان در این کشور جدای از مسئله دموکرات یا جمهوری‌خواه، روی موضوع دیگری تأکید دارند: «رأی دادن یا رأی ندادن [3] .» برخی از این کارشناسان به سنت دیرینه‌ای اشاره می‌کنند که بر اساس آن آمریکایی‌ها موظفند در انتخابات‌ها شرکت کنند و به «بد» در مقابل «بدتر» رأی بدهند. در این استدلال، عموماً نامزد دموکرات‌ها گزینه «بد» و نامزد جمهوری‌خواهان گزینه «بدتر» توصیف می‌شود. با این وجود، برخی کارشناسان آمریکایی معتقدند نتیجه انتخابات‌ها در آمریکا عملاً تفاوتی در سیاست‌های کلی این کشور ایجاد نخواهد کرد و اصلاً اگر آرای مردم می‌توانست روی سیاست‌های آمریکا تأثیرگذار باشد، انتخاباتی در این کشور برگزار نمی‌شد.

در همین‌باره بخوانید:

مردم آمریکا چگونه رئیس‌جمهور خود را انتخاب نمی‌کنند

گوگل و فیس‌بوک چگونه رئیس‌جمهور آمریکا را انتخاب می‌کنند

این تردیدها صرفاً گمانه‌زنی سیاسی نیست. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد انتخابات در آمریکا بیش از آن‌که تحت تأثیر آرای مردم باشد، تحت تأثیر عوامل دیگر است. به عنوان نمونه، آمار حکایت از آن دارد که در انتخابات سال جاری، بیش از هر انتخابات میان‌دوره دیگری هزینه صرف تأثیرگذاری روی افکار عمومی به سود هر یک از دو حزب اصلی آمریکا شده است. ثروتمندان در آمریکا تا کنون میلیاردها دلار به نفع دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان هزینه کرده‌اند [4] .

در همین‌باره بخوانید:

میلیاردرهای یهودی‌ که انتخابات آمریکا را کنترل می‌کنند

علاوه بر تبلیغات و هزینه‌های میلیونی، طی روزهای اخیر و در جریان برگزاری رأی‌گیری‌های زودهنگام (برای جلوگیری از ازدحام در روز انتخابات و مسائلی از این دست)، مانند همیشه موضوع تغییر آرا نیز وجود داشت. رأی‌گیری در آمریکا عمدتاً از طریق دستگاه‌های اخذ رأی انجام می‌شود و نه با کاغذ و قلم. افرادی که در ایالت‌های جورجیا [5] و تگزاس [6] ، زودتر از روز انتخابات پای صندوق‌های رأی می‌رفتند، شکایت داشتند [7] که رأی‌شان به نفع نامزد حزب مقابل ثبت می‌شود [8] . البته تا این لحظه، «اشکالات فنی» در این‌باره مقصر شناخته شده‌اند، اگرچه مسئولان از وجود این اشکالات اطلاع قبلی داشته‌اند.

اگر رأی مردم آمریکا اهمیت داشت، انتخابات در آمریکا ممنوع بود

«مت آگوریست» عضو سابق تفنگ‌داران دریایی ارتش آمریکا و مأمور اطلاعاتی سابق «آژانس امنیت ملی» این کشور، یکی از کارشناسانی است که برگزاری انتخابات در آمریکا را از دیدگاهی خاص بررسی کرده است. وی درباره اهمیت و تأثیرگذاری انتخابات در آمریکا در پایگاه تحلیلی «پروژه تفکر آزاد» (که آگوریست سردبیری آن را به عهده دارد) گزارشی نوشته است که در ادامه، مهم‌ترین نکات آن خدمت مخاطبان محترم مشرق ارائه می‌شود. این گزارش تحت عنوان «آمریکای عزیز، اگر رأی دادن ذره‌ای تأثیر واقعی داشت، نمی‌گذاشتند ما رأی بدهیم [9] » منتشر شده است.

آگوریست در ابتدای گزارش خود به همان سنت انتخاباتی «بد و بدتر» اشاره می‌کند و می‌نویسد:

دوباره زمان انتخابات فرا رسیده و این یعنی حدود 40 درصد از افراد واجد شرایط رأی دادن، به پایگاه‌های رأی‌گیری هجوم خواهند برد تا به گزینه «بد»ی رأی بدهند تصور می‌کنند اراده سیاسی‌اش را به نفع شهروندان به کار خواهد بست. سیاستمداران با تابلوهای اعلان به خیابان‌ها خواهند آمد و آمریکایی‌ها در مدارس ابتدایی سراسر کشور صف خواهند کشید تا رأی خود را ثبت کنند؛ رأی‌شان به آزادی، یا یک چیزی در همین مایه‌ها. پس شما هم به خیابان‌ها بیایید و رأی خود را به سیاستمدار مورد علاقه‌تان بدهید؛ یا ندهید [میل با خودتان است]. حتی اگر رأی بدهید، یا ندهید، و حزب شما پیروز شود، یا نشود، دولت پلیسی هم‌چنان تداوم خواهد داشت. رأی دادن دائم به «بد»ها منجر به شکل‌گیری چرخه اجتناب‌ناپذیری شده است که در آن، دولت قدرتمندتر می‌شود و مردم فقیرتر می‌شوند. با این حال، لازم نیست [صرفاً] حرف من را در این‌باره باور کنید، بلکه کافی است نگاهی به وضعیت کنونی آمریکا بیندازید.

آگوریست سپس آمارهایی را از وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم در آمریکا ارائه می‌دهد: «50 درصد از کل کارگران آمریکایی کم‌تر از 30,533 دلار در سال درآمد دارند [10] . این در حالی است که خواص سیاسی وصل به سیستم، که 0/1 درصد [از جمعیت] را تشکیل می‌دهند، طی سال گذشته، ثروت خود را بیش از 1 تریلیون دلار افزایش داده‌اند [11] . رقم یک تریلیون، اتفاقاً همان مقدار هزینه‌ای است که طی سال گذشته در قالب بدهی دولت، بر گُرده مالیات‌دهندگان آمریکایی گذاشته شد. آیا این شباهت، صرفاً تصادفی است؟ احتمالاً نه.»

از رؤیای آمریکایی تا «کابوس آمریکایی»

مأمور سابق آژانس امنیت ملی آمریکا با لحنی طعنه‌آمیز ادامه می‌دهد:

«اما اگر جمهوری‌خواهان [اکثریت خود در] مجلس نمایندگان را حفظ کنند، آمریکا را عالی خواهیم کرد» [اشاره به شعار ترامپ: آمریکا را دوباره عالی کنیم]، مگر نه؟ یا، «اگر دموکرات‌ها [اکثریت در] مجلس نمایندگان را به دست بیاورند، بالأخره [بعد از چند سال سلطه جمهوری‌خواهان] می‌توانیم اتفاقات خوبی را رقم بزنیم»، درست است؟ ابداً. واقعیت وضعیت موجود این است که صرف‌نظر از این‌که چه کسی انتخاب می‌شود، سیاستمداران پیشاپیش یک معامله «فاستی» [مربوط به «یوهان فاست» منجم و جادوگر آلمانی که روح خود را با شیطان معامله کرد] را برای حفظ دولت پلیسی و جنگ‌طلب در قدرت امضا کرده‌اند. در فضای سیاسی امروز، دیگر مسئله این نیست که کدام حزب قدرت را به دست دارد، یا کدام حزب [استبداد و] توتالیتاریسم را کلید خواهد زد؛ در حال حاضر ما به نقطه‌ای رسیده‌ایم که دیگر صرفاً منتظر هستیم تا چکش بالأخره سقوط کند [اشاره به کوبیده شدن چکش در مزایده یا مناقصه و «تمام شدن کار»].

در ادامه گزارش می‌خوانیم:

دونالد ترامپ با وعده کوچک کردن دولت، خارج کردن آمریکا از این جنگ‌های بی‌پایان، پایان دادن به هزینه‌های دیوانه‌وار و خارج از کنترل، و مهار افسار دست‌اندازی‌های قوه مجریه روی کار آمد. این در حالی بود که او جنگ‌ها را ادامه داده، هزینه‌ها را بیش‌تر کرده، و در استفاده از موقعیت ریاست‌جمهوری خود مانند یک دیکتاتور، پا جای پای همتای سابقش [باراک اوباما]، گذاشته و دستورات اجرایی‌اش را یکی پس از دیگری صادر کرده است؛ اخیراً حتی با یکی از همین دستورها [درباره موضوع حقوق مهاجران [12] ] تهدید به تغییر قانون اساسی هم کرده است.

آگوریست با ادبیاتی تمثیلی می‌نویسد:

ما نه تنها در حال شتاب گرفتن به سوی لبه پرتگاهی خطرناک هستیم، بلکه داریم درباره این‌که چه کسی باید فرمان را کنترل کند بحث و جدل می‌کنیم؛ در حالی که هیچ فرد ذی‌صلاحی را باقی نگذاشته‌ایم که وظیفه ترمز گرفتن را به عهده بگیرد. هر سیاستمداری هم که سعی در فشردن ترمز داشته باشد با خنده و تمسخر از کنگره بیرون انداخته و به حاشیه رانده می‌شود، و دیگر هرگز در رسانه‌های جریان اصلی هم دیده نمی‌شود. مثال‌هایی از این دست عبارتند از «جاستین اماش» و «تالسی گابارد».

سردبیر پایگاه تحلیلی پروژه تفکر آزاد، سپس به نقل از «جان وایتهد» وکیل متخصص در زمینه قانون اساسی آمریکا، می‌نویسد:

ما بیش از پیش در معرض جاسوسی دولت، بدرفتاری پلیس، حملات تیم‌های «سوات» [و پلیس ویژه به خانه‌های مردم]، تفتیش برهنه مردم در کنار جاده، سانسور، حبس‌های طولانی، قوانین فجیع، جنگ‌های بی‌پایان، فناوری‌های تهاجمی [و ناقض حقوق مردم]، نظامی‌سازی، بی‌عدالتی، فساد، پارتی‌بازی، رانت‌خواری، دروغ‌ و تمام چیزهایی هستیم که رؤیای آمریکایی را به کابوس آمریکایی تبدیل کرده‌اند. در مقابل، چه چیزهایی را کم‌تر از گذشته می‌بینیم؟ مقامات منتخبی که واقعاً نماینده ما باشند. [مقامات آمریکایی] برای وادار کردن مردم به رأی دادن، آن‌ها را دچار حس گناه، ترس، فشار، فریب، ارعاب، وحشت و تَشر می‌کنند. دائماً به ما می‌گویند رأی بدهیم چون به‌اصطلاح وظیفه شهروندی ماست؛ چون اگر رأی ندهیم، حق نداریم از دولت شکایت کنیم؛ چون تک‌تک رأی‌ها مهم هستند؛ چون باید یک جبهه متحد را [مقابل دشمنان] نشان بدهیم؛ چون آینده کشور وابسته به رأی دادن ماست؛ چون خداوند به ما دستور داده که این کار را انجام بدهیم؛ چون رأی ندادن ما در واقع یک نوع رأی دادن است؛ چون نامزد «دیگر» به هر قیمتی باید شکست بخورد؛ یا چون آینده دیوان عالی بسته به رأی ماست. این در حالی است که هیچ چیزی در قانون اساسی شما را به رأی دادن ملزم نمی‌کند. به علاوه، شما هیچ الزام اخلاقی‌ای هم برای رأی دادن به گزینه «بد» ندارید. واقعیت این است که رأی دادن به «بد»، [اگرچه رأی دادن به «بدتر» نیست، اما] بالأخره رأی دادن به «بد» [و کمک به انتخاب و تأیید نامزد بد] است [13] .

«مردم آمریکا گوسفند هستند»

آگوریست، کارشناس مسائل دولت پلیسی و فساد دولتی در آمریکا در ادامه گزارش خود کتابی را یادآوری می‌کند که سال 2016 تحت عنوان «اعترافات نماینده «ایکس» [14] » منتشر شد [15] و به نقل از نماینده‌ای بی‌نام (صرفاً تحت عنوان «نماینده ایکس») توضیحاتی را درباره کنگره آمریکا و نمایندگان آن می‌داد. این کارشناس آمریکایی معتقد است مقامات کشورش هیچ ابایی از افشای این موضوع ندارند که رأی دادن مردم در آمریکا اهمیتی ندارد و چنان‌که نماینده ایکس می‌گوید، دولت آمریکا شهروندان این کشور را «گوسفند» می‌داند [16] . نماینده ایکس در این‌باره می‌گوید: «رأی‌دهندگان فوق‌العاده نادان هستند و در مورد ساختار و شیوه عمل‌کرد حکومت ما چیزی نمی‌دانند. کنترل ملتی از گوسفندان ساده‌لوح و مجذوبِ خود که به دنبال خشنودی آنی [و بدون زحمت] هستند، از آن‌چه که فکر می‌کنید، ساده‌تر است.»

نویسنده و سردبیر پروژه تفکر آزاد ادامه می‌دهد: «اگر هنوز هم متوجه نشده‌اید، باید توضیح بدهیم که رأی دادن هیچ تغییری در وضعیت موجود ایجاد نمی‌کند. اگر رأی دادن شانس تغییر حتی یک موضوع مهم را داشت، آن را غیرقانونی اعلام می‌کردند.» وی با دعوت از مردم آمریکا برای دست برداشتن از غفلت، گزارش خود را با اشاره به شعری از «دیلن توماس» به پایان می‌برد که می‌گوید: «بخروش، بخروش بر مرگ نور».