انستیتوی روان شناسی رنگ که مرکز آن شهر اسن است برای تعیین درجه نفوذ رنگ در اطفال، در کودکستان‌های آلمان به مطالعات مداوم و پیگیری پرداخت و متوجه شد مثلا یکی از خانم‌های معلم فقط به خاطر کت و دامن قهوهای که می‌پوشد، مورد نفرت اطفال واقع شده و لقب بدعنق گرفته، ولی همین معلم پس از آن که لباس‌هایی به رنگ روشن و جالب تن کرد، موفق شد محبوب شاگردان کودکستان شود. رنگ‌ها نفوذ عجیبی بر سلسله اعصاب کودکان دارند؛ مثلا چنانچه رنگ سیاه یا سفید مطلق مدتی مرتب در معرض دید کودکان قرار گیرد یا بزرگسالان اطراف آن‌ها دائم با لباس سیاه ظاهر شوند، اعصاب آن‌ها خسته و مختل می‌شود.
رنگ لباس بر روان و روحیه کودک چه تأثیری دارد؟
طی سال ها، آزمایش‌های فراوانی برای تعیین ارجحیت رنگ‌ها صورت گرفته است؛ مثلا نوزادان به رنگ‌های درخشان مثل زرد، سفید، صورتی و قرمز بیشتر خیره می‌شوند و با بزرگ شدن کودکان علاقه به رنگ زرد به تدریج کم می‌شود و قرمز و آبی جای آن را می‌گیرد.
پس از بلوغ، علاقه به رنگ‌هایی با طول موج کوتاه‌تر (آبی و سبز) بیشتر از رنگ‌های با طول موج بلند (قرمز، نارنجی و زرد) می‌شود. در این حالت علاقه به رنگ‌ها به صورت زیر است:
آبی، قرمز، سبز، بنفش، نارنجی و زرد
کودکان و نوجوانان به رنگ بیشتر از شکل واکنش نشان می‌دهند و با لذت تمام به آن دل می‌بندند. تحقیقات نشان داده کودکانی که در نقاشی‌های خود رنگ‌های سرد مانند آبی یا سبز را انتخاب می‌کنند، متفکرتر و سنجیده‌تر هستند. به کار بردن رنگ‌های قهوهای و خاکستری نشان دهنده ناراحتی‌های درونی آنان است. استفاده آزادانه از رنگ قرمز توسط کودکان خصومت یا نیاز به صحبت را نشان می‌دهد و از طرفی هم بیانگر عشقی ساده و بی آلایش است.
رنگ آبی در نقاشی کودکان بیانگر سازگاری، تمایل به اطاعت و کنترل یا سرکوب احساسات است و نیز کودکانی که زیاد از رنگ سبز استفاده می‌کنند، معمولا به طور محسوسی فاقد احساسات قوی و آشکار هستند. کودکان بندرت به رنگ‌های قهوه ای، سیاه یا خاکستری علاقه دارند. استفاده در هم و برهم از رنگ قهوهای مشخصه اعتراض به والدین است.
همچنین اگر کودک به طور مداوم از رنگ سیاه برای رنگ آمیزی استفاده کند، نشان دهنده اعتراض، ترس یا اضطراب است.
نتیجه گیری
اصولا هیچ رنگی برای هیچ سنی ممنوع نیست. این خود ما هستیم که با طرح قوانین بسته یا نسبتا بسته همه چیز را در محدوده‌ای معین متوقف می‌کنیم. رنگ لباس از نظر علمی زمانی نامناسب است که در آن یک ترکیب بندی مناسب برای ایجاد یک هارمونی موفق به کار نرفته باشد. رنگ‌ها در لباس باید دارای یک ترکیب بندی هنرمندانه و علمی باشد تا چشم نوازش شود و احساس درونی انسان نفسی تازه کند. در جامعه ما که افسردگی با ضرایب گوناگون، درصد قابل توجهی از جوانان و مردم را در برگرفته که کسالت‌ها و خستگی‌های درازمدت از مهم‌ترین نتایج آن است، پیشنهاد می‌شود برای بهبود این وضعیت از لباس‌هایی با رنگ‌های پر نشاط استفاده شود، چرا که انرژی رنگ در افراد تاثیر خواهد داشت.
پس بهتر است ابتدا سلیقه هایمان را کمی تغییر دهیم و در استفاده از رنگ‌های لباس هایمان مقداری تجدیدنظر کنیم. رنگ‌های مختلف را در لباس‌های دیگران عجیب و غریب ندانیم و آن‌ها را سبک نپنداریم، چرا که همه رنگ‌ها زیبا هستند.
حتما می‌دانید که همه ما انسان‌ها به طور ذاتی به دنبال شادی، خوشحالی، زیبایی و زیباگرا هستیم و به همین دلیل علاقه فراوانی به رنگ‌های شاد و زیبا داریم. شاید با استناد به همین دلایل بتوان گفت: گاهی آن‌هایی که به رنگ‌های تیره و خنثی مانند مشکی یا خاکستری علاقه دارند، به نوعی از برخی ناراحتی‌های روانی مانند افسردگی یا انزوا رنج می‌برند.
البته گاهی استفاده از رنگ‌های تیره نوعی قرارداد اجتماعی است و نمی‌توان آن را نتیجه افسردگی یا حزن و اندوه یک جامعه دانست؛ مثلا ممکن است پوشیدن لباس‌های خاکستری، قهوهای یا سرمه‌ای از قوانین شرکتی باشد و پیروی از چنین قانونی به هیچ وجه به معنای افسرده بودن کارمندان آن شرکت نیست.
استفاده از رنگ‌های روشن و شاد در جامعه باعث بروز شادی عمومی، نشاط، تمدد اعصاب، بالا رفتن قدرت تصمیم گیری، دوری از پرخاشگری و استرس و اضطراب و رسیدن به آرامش می‌شود به این ترتیب سلامت روانی افراد جامعه تامین خواهد شد، حتی ممکن است اعتماد به نفس در چنین جوامعی بالاتر هم برود.
بیشتر بخوانید:
