طی دو سال اخیر پس از پایان مأموریت کاسینی و سوختن آن در حلقه زحل، تحلیل داده های حاصل از مأموریت کاوشگر ناسا همچنان منجر به کشف یافته های جالبی توسط ستاره شناسان می شود. جدیدترین این یافته ها، کشف دریاچه های عمیق متان مایع روی سطح تایتان (بزرگترین قمر زحل) است.
با استفاده از داده های راداری، پژوهشگران موفق به تخمین عمق دریاچه های نیمکره شمالی تایتان نیز شده اند که در حدود 100 متر عمق داشته و این قمر را پس از زمین، به دومین جرم منظومه شمسی با دریاچه هایی پر از مایع تبدیل می کند.
البته دریاچه های زمینی از آب پر شده اند اما دمای سطح تایتان به حدی کم است (میانگین منفی 180 درجه سانتیگراد) که در آن گازهای متان و اتان به حالت مایع در می آیند. بدین ترتیب قمر زحل هم مانند سیاره ما چرخه آب و باران مخصوص به خود را خواهد داشت.
میانگین دمای سطح تایتان به منفی 180 درجه سانتیگراد می‌رسد
جالب است بدانید که پیش از این دریاهای بزرگی از متان در سطح تایتان پیدا شده بودند اما کشف دریاچه های کوچک، یافته جدیدی محسوب می شود. نکته مهم دیگر توزیع نامتوازن متان مایع در نیمکره شمالی قمر زحل است؛ به طوری که در بخش شرقی آن دریاهای پهناوری وجود دارند اما در بخش غربی تنها شاهد حضور دریاچه های کوچک هستیم.
محققان علت شکل گیری دریاچه ها را تغییرات آب و هوایی فصلی (که منجر به تغییر مقدار مایع موجود در سطح قمر می شوند) دانسته و اظهار داشته اند که این گودال های پر از متان و اتان مایع، به احتمال زیاد پس از ذوب شدن یخ های بستر و حل شدن برخی مواد شیمیایی در آنها به وجود آمده اند.
گفتنی است داده های مورد استفاده برای کشف دریاچه های متان و اتان سطح تایتان، جزو آخرین دیتاهای ارسالی توسط کاوشگر کاسینی بوده اند.
