برایتون اما دو ضربه پنالتی را از دست داد تا شبی کابوس‌وار را پشت سر گذاشته باشد. نقطه اهمیت برایتون برای ما ایرانی‌ها علیرضا جهانبخش است و البته که مثل دو سال‌ونیم گذشته سراغ او را باید روی نیمکت ذخیره‌ها می‌گرفتیم. جهانبخش مدت‌ها به دلیل مصدومیت دور از میادین بود و بعد از بهبودی، در بازی هفته قبل برابر کریستال پالاس چند دقیقه به میدان رفت. او یک موقعیت خوب را برای تیمش از دست داد و لابد تاوانش این بود که در این مسابقه نود دقیقه روی نیمکت بنشیند. پرسش اینجاست؛ وقتی برایتون برابر تیم ماقبل آخر جدول در دقیقه 11 گل می‌خورد و 79 دقیقه عقب می‌ماند، چرا مهاجمی مثل جهانبخش به میدان نمی‌رود؟ و پرسش بزرگ‌تر اینکه اگر جهانبخش حتی در چنین مسابقه‌ای هم شانس بازی نداشته باشد، پس کی و کجا قرار است به او میدان برسد؟
علیرضا جهانبخش در آستانه 28 سالگی، بهترین روزهای جوانی‌اش را روی نیمکت برایتون تلف می‌کند. او سال 2018 در آلکمار هلند آقای گل فوتبال این کشور شد و با قراردادی 18 میلیون پوندی به برایتون پیوست. از آن زمان دو سال‌ونیم گذشته و هر بار در این مورد حرف زده شده، علیرضا فقط گفته: «می‌مانم و می‌جنگم.» صد البته روحیه جنگجویی خیلی هم خوب است، اما تقریبا برای همه بازیکنان حرفه‌ای فوتبال دنیا پیش می‌آید که گاه یک انتخاب غلط انجام بدهند. راهش این نیست که هر دو پای‌شان را در یک کفش کنند و به زور، به بهای گذران عمرشان نشان بدهند تصمیم درستی گرفته بودند. گاهی تغییر تیم و فضا در این موارد معجزه می‌کند؛ مثل سامان قدوس که خودش را از فرانسه کند و این روزها در برنتفورد، در لیگ یک انگلستان احیا شده است. شاید بهتر باشد علیرضا هم به چنین تغییری تن بدهد، جوانی‌اش را بردارد و به جایی برود که بتواند بازی کند. او حتی در همین زمستان هم خبر انتقالش را تکذیب کرد. علی منتظر است شرایط برایش بهتر شود. ما هم امیدواریم این اتفاق رخ بدهد، اما اگر نشد، او هزینه غیرقابل جبرانی پرداخته است.
این روزها بهترین لژیونر فوتبال ایران مهدی طارمی است، اما سال 2013 زمانی که جهانبخش به آلکمار پیوست، حتی یک نفر هم طارمی را در سطح اول فوتبال کشور نمی‌شناخت. علیرضا با 18 میلیون پوند راهی لیگ برتر انگلستان شد، اما درحال‌حاضر ارزش تقریبی این بازیکن در ترانسفرمارکت به پنج میلیون یورو تنزل کرده است. وضع آنقدر برای علیرضا بد شد که او در دوران ویلموتس حتی به اردوی تیم‌ملی فراخوانده نمی‌شد. امروز هم دلیلی ندارد در حضور امثال علی قلی‌زاده و وحید امیری و مهدی ترابی و طارمی و... شانس زیادی برای جهانبخش در تیم‌ملی قائل باشیم. کماکان اما حق انتخاب با او است؛ اینکه بماند و هر هفته را در حسرت چند دقیقه بازی پشت‌سر بگذارد یا برگردد به جایی که اگرچه اعتبار لیگ برتر انگلستان را ندارد، اما نعمت فوتبال بازی کردن را به این بازیکن برمی‌گرداند.
