مهسا شاه‌میلی - دانشجوی کارشناسی روانشناسی
تحریریه زندگی آنلاین : آنچه فرزند دختر از پدر می‌خواهد
اجازه کودکی کردن به فرزند
والدین باید مراقب باشند که احساس ناامنی و اضطراب خود را از طریق فرزندانشان تسکین ندهند . تجربه‌های دوران کودکی زنهای زیادی نشان میدهد که آنها در کودکی سعی می‌کردند نیازهای روانشناختی والدینشان برآورده کنند . یعنی والدین خواسته‌هایی داشتند و فرزندان باید برای آرامش و رضایت آنها به آنها عمل می‌کردند. زنهایی که در کودکی نتوانند کودکی کنند و نقش والدی نسبت به والدین خود داشته باشند، در بزرگسالی در رابطه‌های رومانتیکشان احساس امنیت نخواهند کرد و رابطه آنها با جنس مخالف به مشکل برمی‌خورد.
بیشتربخوانید:
احساس گرمی و پذیرش و صمیمیت با پدر
مطالعاتی که بین دختران نوجوان افسرده با غیر افسرده انجام شده نشان میدهد که رابطه بین پدر و دختر و کیفیت این رابطه بسیار اهمیت دارد. دخترانی که افسردگی دارند، توسط پدر نادیده گرفته شده‌اند و رابطه با پدر سرد و دور بوده است. این نتایج صرف نظر از این است که والدین جدا شده‌اند یا نه. متاسفانه پدران دختران افسرده تشخیص نمی‌دهند رابطه با دخترانشان فاقد گرمی و محبت است.
فعالیت‌های مشترک پدر - دختری
فعالیت مشترک ورزشی و بازی بین پدران و دختران باعث می‌شود دختران مهارت تصمیم‌گیری و توانایی مدیریت هیجان، مهارت‌های ارتباطی و مسئولیت‌پذیری فردی بیشتری را بدست آورند.
صمیمیت، اعتماد، سخاوت و اجازه مستقل بودن
مطالعاتی که بر روی زنانی که اختلال خوردن (پرخوری عصبی) داشتند انجام شده است نشان میدهد پدر این زنان مراقبت کم داشتند، سرزنشگر و نامهربان بودند یا مراقبت بیش از حد می‌کردند. به خصوص پدران سرد و خودخواهی بودند. زنانی که پدران کنترل‌گر و کمتر منعطف داشتند، احساساتشان را با خوردن سرکوب می‌کنند و افسردگی بیشتری دارند. پدرانی که آزادی کمتری به دختران خود می‌دهند و کمتر حمایتی برخورد می‌کنند، باعث می‌شوند دخترانشان نگرانی بیشتری در مورد ظاهر خود پیدا کنند و مشکل بیشتری با خوردن پیدا کنند.
ارتباط و مکالمه، حتی با ناپدری
اهمیت مکالمه و ارتباط با پدر به قدری زیاد است که حتی مطالعات نشان میدهد دخترانی که با ناپدری هم زندگی می‌کنند، هر چقدر ارتباط و مکالمه بیشتری داشته باشند، تاثیر مثبتی دارد چه برسد به پدر بیولوژیکی (پدر واقعی).
بیشتر بخوانید:
آنچه که فرزند پسر از مادر می‌خواهد
رفتاری غیر اجبار گونه با فرزند
رفتار اجبارگونه و قهری مادر در کودکی فرزند پسر باعث ایجاد انواع بدرفتاری‌های اجتماعی در فرزند پسر در سال‌های بعد می‌شود. هر چه رفتار خشن‌تر می‌شود، فرزند پسر بیشتر مخالفت می‌کند تا جایی که والد عقب‌نشینی می‌کند یا او را رها می‌کند و این سیکل باعث ایجاد بدرفتاری در آینده کودک می‌شود. پسرهایی که با مادرانی بزرگ شده‌اند که رفتار اجبار گونه داشتند، مشکلات اجتماعی بیشتری در سال‌های بعد در رابطه با هم سن و سالان داشتند.
رفتاری گرم و صمیمی با فرزند
مادرانی که کمتر دعوا و گرم‌تر رفتار می‌کنند، باعث می‌شوند فرزندشان حس بهتری به خودش داشته باشد و مهارت‌های اجتماعی تکامل یافته‌تری پیدا می‌کنند. رفتار گرم به معنای آسان‌گیر بودن و رها کردن نیست. مادر گرم یعنی مادر بامحبت، قاطع و مهربان. مادری که سعی می‌کند کمتر دعوا و گرم‌تر برخورد کند، در واقع به کودک کمک می‌کند تا دوست پیدا کردن و رعایت اخلاق و کم کردن رفتارهای ضد اجتماعی مثل آسیب به دیگران و دروغ گفتن و ناسزاگویی را یاد بگیرد.
بیشتربخوانید:
الگوبرداری فرزند از رفتار والد خود
کودک با الگوبرداری از والد یاد می‌گیرد و مادر موظف است مهارت کنترل هیجانات منفی و دوری از خصومت و عصبانیت خودش را داشته باشد تا کودک یاد بگیرد. اگر مادر بتواند اضطرابش را کنترل کند فرزند پسرش هم با الگوبرداری یاد می‌گیرد. رابطه خوب مادر و پسر باعث تثبیت دلبستگی محکم و امن می‌شود. مادرهایی که واکنش کمتری به فرزندشان نشان می‌دهند یا واکنش‌های هیجانی منفی زیادی نشان می‌دهند پسرانشان بیشتر ممکن است که مشکلات توجه و تمرکز و پرخاشگری پیدا کنند.
انتقادهای سخت و هیجانات زیاد منفی مادران باعث مشکلات رفتاری پسران می‌شود. رفتارهای مراقبت کننده زیاد از حد مادران و نگرانی زیاد آنها در مورد فرزندشان و رفتارهایی که به نظر فداکارانه می‌آید، ولی بیش از حد است شامل رفتارهای هیجانی منفی می‌شود و آسیب‌زا است. انتقاد بیش از حد و مراقبت زیاد باعث از بین رفتن خودانگیختگی و استقلال فرزند می‌شود.
