این داستان‌نویس در گفت‌وگو با ایسنا درباره ارزیابی خود از مراسم رونمایی و جشن امضای کتاب اظهار کرد: این مراسم بیشتر دلخوشی‌ای برای نویسنده و مولف است هرچند با استقبال ناچیزی روبه‌رو شود. افرادی که در این مراسم حضور می‌یابند کتاب را می‌خرند و عکس آن را در شبکه‌های اجتماعی می‌گذارند، اما متأسفانه در این مراسم بیشتر دوستان و آشنایان نویسنده حضور می‌یابند.
او افزود: اگر مراسم رونمایی و جشن امضا بازتاب وسیع و گسترده‌ای داشته باشد افراد بیشتری در این‌گونه مراسم حضور می‌یابند که تأثیر آن بیشتر و بهتر خواهد شد.
میرقدیری در عین حال بیان کرد: مراسم جشن امضا و رونمایی کتاب به این دلیل که به کتاب و نویسنده توجه می‌شود، امر مبارکی است.
او درباره این‌که چه کاری می‌توان انجام داد که مخاطبان بیشتری در این مراسم شرکت کنند، گفت: ناشران باید اطلاع‌رسانی بیشتری در این زمینه داشته باشند و کتاب‌های خوب را که حق‌شان است معرفی کنند، ناشران فضای مناسبی را در اختیار نویسندگان قرار دهند تا کتاب‌های‌شان را معرفی کنند و از منتقدان دعوت کنند تا درباره کتاب حرف بزنند. شاید این کارها بتواند کمک کند تا دیگران هم حضور داشته باشند.
این داستان‌نویس درباره برگزاری مراسم جشن امضا و رونمایی کتاب برای کتاب‌اولی‌ها نیز گفت: بهتر است منتقدان بیشتر بر روی کار اول نویسندگان جوان کار کنند و مانور دهند؛ البته در حدی که حق کتاب است به آن توجه نشان دهند. هرچند مخاطبان از آثار نویسندگانی که کار چندم آن‌هاست و شناخته‌شده هستند استقبال بیشتری می‌کنند.
او افزود: برگزاری مراسم جشن امضا و رونمایی بیشتر در تهران اتفاق می‌افتد و استقبال از کار اول یک نویسنده بیشتر به خاطر اطلاع‌رسانی در شبکه‌های مجازی است و لابی و رفیق‌بازی‌هایی که وجود دارد. ممکن است کتاب اول کسی در قد و قواره‌ای نباشد که با استقبال روبه‌رو شود، ولی به خاطر ارتباط‌ها این اتفاق‌ها بیفتد و یا برعکس کسی که آشنایی و خط و ربطی با جایی ندارد، کتابش دیده نشود.
میرقدیری افزود: شاید بهتر باشد ناشران برگزاری این‌گونه مراسم را بر عهده بگیرند و اطلاع‌رسانی کنند و منتقدان را دعوت کنند تا درباره کتاب حرف بزنند. این‌طور نباشد که در گروه‌های تلگرامی خبر رونمایی و جشن امضای کتاب دست به دست شود و مخاطبان زیادی حضور پیدا کنند در حالی که کتاب در این حد نبوده است.
او درباره این‌که عملکرد رسانه‌ها در این زمینه چگونه بوده است گفت: برخی از رسانه‌ها در زمینه اطلاع‌رسانی درباره کتاب‌ها خوب کار می‌کنند و سعی می‌کنند خود را از رفیق‌بازی دور نگه دارند و به ادبیات اصیل بپردازند و احساس مسئولیت دارند که کارهای خوبی را معرفی کنند.
این داستان‌نویس با بیان این‌که نمی‌توان گفت ادبیات به افراد خاصی تعلق دارد و دیگران نباید وارد این حوزه شوند، اظهار کرد: بازیگران حق دارند کتاب بنویسند و نمی‌توان مانع آن‌ها شد، اما کسانی که می‌نویسند و کتاب منتشر می‌کنند باید منصف باشند تا ببینند از عهده این کار برمی‌آیند یا این‌که نه، فقط می‌خواهند از شهرتی که دارند استفاده کنند. البته این موضوع در گذر زمان مشخص می‌شود. استقبال از مراسم رونمایی و جشن امضای کتاب بازیگران طبیعی است زیرا مردم دوست دارند یک بازیگر را از نزدیک ببینند. همان‌طور که مردم برای ورزشکار سر و دست می‌شکنند، متأسفانه برای بازیگران نیز سر و دست می‌شکنند. امیدوارم هرکسی در درون خود قدری انصاف داشته باشد و وقتی می‌فهمد این‌کاره نیست سمت نوشتن نرود.
