بدانکه فضیلت زیارت امام حسین علیه السّلام از دایره بیان بیرون است و در روایات بسیارى وارد شده که معادل حجّ عمره و جهاد و بلکه به مراتب بالاتر و افضل است و باعث مغفرت و سبکى حساب و بالا رفتن درجات و اجابت دعاها گشته و موجب طول عمر و حفظ بدن و مال و زیاد شدن روزى و برآمدن حاجات و برطرف شدن غصّه‌ها و گرفتاریهاست و ترک آن سبب نقصان دین و ایمان و ترک حقّ بزرگى از حقوق پیامبر صلّلى اللّه علیه و آله و سلّم است و دست‌کم ثوابى که نصیب زائر آن قبر شریف مى‌شود، این است که گناهانش آمرزیده شده و حق تعالى جان و مالش را حفظ کند، تا او را به اهلش بازگرداند و چون روز قیامت شود، خدا او را حافظتر از دنیا خواهد بود و در روایت بسیارى آمده: زیارت آن حضرت غم را زایل و شدّت جان دادن و هراس قبر را برطرف مى‌کند و هر مالى که در راه زیارت آن حضرت خرج شود، هر درهمى براى او به هزار درهم، بلکه به ده هزار درهم حساب مى‌شود، و چون به طرف قبر آن حضرت رود، چهار هزار فرشته از او استقبال کنند و چون بازگردد، او را مشایعت مى‌کنند. پیامبران و اوصیاى آنها و امامان معصوم و ملائکه سلام اللّه علیهم اجمعین به زیارت آن حضرت مى‌آیند و براى زائران آن حضرت دعا مى‌کنند و ایشان را بشارتهاى مى‌دهند و حضرت حق به جانب زائران آن حضرت، پیش از نظر به اهل عرفات نظر مى‌فرماید و هرکسى در روز قیامت آرزو مى‌کند، اى کاش زائر آن حضرت بود، بخاطر بسیارى کرامت و بزرگوارى زائران آن جناب که در آن روز مشاهده مى‌کند، روایات در این باب بى‌اندازه است و ما در ضمن زیارات مخصوصه [ترجمه مفاتیح الجنان، صفحه 680] اشاره به بخشى از فضیلت زیارت آن حضرت خواهیم کرد در این قسمت فقط اکتفا به ذکر یک روایت مى‌کنیم:
ابن قولویه و کلینى و سیّد ابن طاووس و دیگران به سندهاى معتبر از ثقه جلیل القدر معاویة بن وهب بجلّى کوفى، روایت کرده‌اند که گفته: زمانى خدمت امام صادق علیه السّلام رفتم، آن حضرت را در مصلّاى خویش مشغول نماز دیدم، صبر کردم تا نمازش به پایان رسید، پس از آن شنیدم با پروردگار خود مناجات مى‌کرد و مى‌گفت: اى خدایى که ما را به کرامت مخصوص کردى و به ما وعده شفاعت دادى و علوم رسالت را به ما عنایت کردى و ما را وارث انبیا قرار دادى، و امّتهاى گذشته را به ما ختم فرموده و ما را به وصیّت پیامبر اختصاص داده و علم گذشته و آینده را به ما عطا فرموده و دلهاى مردم را به جانب ما میل داده‌اى اغفرلى و لاخوانى و زوّار قبر ابى الحسین بن علىّ صلوات اللّه علیهما آنان‌که اموال خود را خرج کرده‌اند و بدنهاى خود را از شهرها بیرون آورده‌اند، به خاطر رغبت در نیکى ما و امید به ثوابهاى تو، در امر صله به ما و براى شاد نمودن پیامبرت و اجابت کردن امر ما و به علّت خشمى که بر دشمنان وارد کرده‌اند و قصد ایشان از این عمل خشنودى توست، پس ایشان را از جانب ما به خشنودى جزا ده، و شب و روز آنها را حفظ کن و در اهل و اولادشان که در وطن گذاشته‌اند خلیفه آنان باش به خلافت نیکو، و رفیق ایشان باش و شرّ هر جبّار معاند و هر ضعیف و شدید از آفریدگانت و شرّ شیاطین جن و انس را از آنان دفع فرما، و به ایشان زیاده از آنچه از تو امید دارند عنایت کن، امید به تو در دور شدن از وطنهایشان، و اختیار کردنشان ما را، بر فرزندان و اهالى و خویشان خود. خدایا دشمنان، بیرون آمدن آنان را به زیارت ما عیب گرفتند، و این مخالفت دشمنان مانع ایشان از قصد و بیرون آمدن بسوى ما نشد، پس رحم کن آن صورتها را که آفتاب تغییر داده و رحم کن گونه‌هاى آنان را که بر قبر امام حسین علیه السلام مى‌گردانند.
و رحم کن آن دیده‌ها را که براى دلسوزى بر ما اشکشان جارى شد و رحم کن آن دلها را که زارى کردند، و سوختند براى مصیبت ما، و رحم کن آن صداها را که در مصیبت ما بلند کرده‌اند. خدایا آن‌جانها و بدنها را به تو مى‌سپارم، تا آنها را از حوض کوثر در روز تشنگى سیراب کنى و پیوسته آن حضرت به این صورت در سجده دعا مى‌کرد، چون فارغ شدى، عرضه داشتم، این دعایى که من از شما شنیدم، اگر در حق کسى مى‌کردید که خدا را نمى‌شناخت، گمان داشتم هرگز آتش دوزخ به او نرسد، و اللّه آرزو کردم که آن حضرت را زیارت کرده بودم و حجّ انجام نداده بودم!! امام فرمود: تو چه بسیار نزدیکى به آن حضرت تو را از زیارت چه چیز مانع است؟ معاویه ترک زیارت مکن، گفتم: فدایت شوم، نمى‌دانستم این اندازه فضیلت دارد، فرمود: اى معاویه، آنها که در آسمان براى زیارت‌کنندگان آن حضرت دعا مى‌کنند، زیاده از آنهایند که در زمین دعا مى‌کنند، زیارت آن حضرت را براى ترس از احدى ترک مکن، که هرکس به خاطر ترس، ترک زیارت کند آن‌قدر حسرت میبرد، که آرزو مى‌کند اى کاش به اندازه‌اى نزد قبر آن حضرت مى‌ماندم که در آنجا دفن مى‌شدم! آیا دوست ندارى خدا تو را در میان آنهایى که رسول خدا و على و فاطمه و امامان معصوم علیهم السّلام بر آنها دعا مى‌کنند؟ ببیند آیا نمى‌خواهى از آنها باشى که ملائکه در قیامت با آنان مصافحه مى‌کنند؟ آیا نمى‌خواهى از آنها باشى که در قیامت وارد شوند و هیچ گناهى بر آنها نباشد؟ آیا نمى‌خواهى از آنها باشى که در قیامت رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله و سلّم با آنان مصافحه مى‌کند؟!
منبع: مفاتیح الجنان ترجمه استاد حسین انصاریان
