آیا درخواست حاجتهای دنیوی از خدا قبیح است؟

 درخواست حاجت از خداوند، اگر چه دنیوی باشد، نه تنها زشت نیست، بلکه کار پسندیده و ارزشمندی است؛ زیرا خداوند به طور مطلق فرموده: مرا بخوانید تا اجابت کنم شما را و آن را محدود به امور معنوی و حاجت اخروی نکرده است. خداوند به حضرت موسی(ع) فرمود: هر چه که احتیاجداری حتی علف گوسفند و نمک طعامت را از من بخواه. دراین روایت به جزئیترین نیازها اشاره شده است. امام باقر(ع) می فرماید: حوائج کوچکتان را حقیر نشمرید، زیرا محبوبترین مؤمنان نزد خدا درخواست کنندهترین آنها است. اگر انسان با این انگیزه دعا کند که دعا مطلوب است و حاجت خواستن، بهانه رفتن به درِ خانه دوست است، فرق نمیکند درخواست چه باشد؛ امور مادی باشد یا معنوی دعا حلقه اتصال انسان با خداوند است و اگر چه درخواست برای امور معنوی بهتر است، اما حاجت دنیوی نیز می تواند بهانهای برای برقراری این ارتباط باشد.
خود را در کنار اقیانوس بی کران رحمت الهی می بیند. از این رو برای جزئی ترینامور خود دعا می کند. با این انگیزه دعای او از ارزش والایی برخوردار خواهد بود. چنین دعایی از آن جهت که مادی یا معنوی است، ارزشمند نیست، بلکه از آن جهت ارزشمند است که خدا را مؤثر کل می داند و حتی در کوچکترین چیزها به غیر خدا متکی نیست. البته به این نکته باید توجه داشتکه انسان در هر جایی نباید هر چیزی را از خدا بخواهد.
امام سجاد(ع) به مکه مشرّف شده بود، به حضرت عرض کردند: شما در مدینه باغی داشتید که مأموران هیئت حاکمه باغ را از شما غصب کردند. الآن عبدالملک خلیفه از شام به مکه آمده است. از عبدالملک بخواهید تا باغ شما را برگردانند. حضرت فرمود: من در کنار خانه خدا از خدا دنیا نمیخواهم، چه رسد به آن که از عبدالملک بخواهم.