از آیات و روایات استفاده میشود که سنت الهی بر تأخیر عذاب تا روز قیامت قرار گرفته و هرگونه محاسبه و جزا در سرای آخرت صورت میگیرد و دنیا سرای عمل است. امام علی (ع) میفرماید: امروز موقع کار است و محاسبهای نیست و فردا هنگام محاسبه است و کار نیست.
از برخی آیات و روایات دیگر استفاده میشود که بعضی از گناهان همچون ستم به دیگران در دنیا، مجازات دارد و ستمکاران به سزای اعمال ناشایست خود میرسند. در آیات در مورد قوم ستمکار ثمود میگوید: زلزله آنها را فرو گرفت و درهم کوبید، و گاه میگوید: صاعقه آنها را فرو گرفت یا صیحه آسمانی دامانشان را گرفت. قرآن در مورد چگونگی هلاکت و سرانجام ظالمان میگوید: ببین این خانههای آنها است که به خاطر ستم ایشان خالی مانده، نه صدایی از آنها به گوش میرسد و نه جنب و جوش در آنها وجود دارد و نه از آن همه زرق و برقها و ناز و نعمتها و مجالس پر گناه اثری باقی است. آری، آتش ظلم و ستم در آنها افتاد و همه را سوزانید و ویران کرد. از ابن عباس روایت شده که: من از قرآن به خوبی استفاده کردهام که ظلم و ستم، خانهها را ویران میکند، سپس به آیه فتلک بیوتهم خاویة بما ظلمو استدلال کرد. تأثیر ظلم در ویران کردن شهرها و جامعهها با هیچ چیز قابل مقایسه نیست. ظلم صاعقه مرگبار، زلزله ویرانگر و همچون صیحه مرگ آفرین آسمانی است و تاریخ بارها این حقیقت را اثبات کرده که دنیا ممکن است که با کفر ادامه یابد اما با ظلم قابل دوام نیست. درروایتی از پیامبر اسلام (ص) نقل شده است: ظلم از گناهانی است که مجازات ان در دنیا داده میشود و به آخرت واگذار نمیشود در برخی از روایات وارد شده است که برخی از گناهان هست که موجب نزول نعمت و عذاب میشود. همچنین گاهی خداوند انسانهایی را که دچار گناه شدهاند، در دنیا عذاب میکند، تا موجب بیداری آنها شود بلکه از کار زشت دست بردارند و رو به سوی خداوند آورند که این گونه عذابها لطف در حق بندگان است.
منبع : پاسخگو
