به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) به نقل از روابط عمومی دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه حجت‌الاسلام والمسلمین عبدالکریم بهجت پور، عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در دومین همایش اعزام تابستان و ماه مبارک رمضان ویژه خواهران مبلغه در سخنانی، قرآن را بصیرت دهنده انسان عنوان کرد و افزود: قرآن بصیرت دهنده انسان است، نه به معنای اینکه علم بدهد زیرا علم یعنی داشتن آگاهی و دانش و اطلاعات است و بصیرت یعنی درک این علم به معنی حقایقی عمیق و مفاهیمی کاربرد و ارزشمند است.
وی با بیان اینکه تمام پیشرفت‌هایی که صورت می‌گیرد براساس تامین لذت‌هاست افزود: انسان درپی به حداکثر رسانیدن کمال و خوشی و مسرت است و دین هم آمده است تا همین امر را به انسان هدیه کند. در سوره لیل نیز به این امر اشاره شده است که دین آمده تا برای انسان راحتی و خوشی را به ارمغان آورد.
بهجت‌پور تصریح کرد: قرآن به نیازهای بشر اشاره دارد و آمده تا گره‌های زندگی را برای انسان باز کند. کار قرآن این است که انسان را از شقاوتی که در انتظارش هست برهاند.
وی در ادامه بیان کرد: باید به این امر توجه داشت که اهداف متفاوتی داریم. اهداف اصلی و اهداف متوسط و نیز اهداف کوچک و کم اهمیت‌تر، قرآن آمده است تا انسان را به اهداف اصلی و کلی برساند اما به این معنا نیست که از اهداف کوچک و فرعی غافل بماند. بلکه قرآن می‌خواهد اهداف انسان را اعم از کوچک و متوسط و بزرگ تامین کند؛ لذا راهنمایی‌های قرآن کاملا گسترده و جامع است.
وی با بیان اینکه نیازهای انسان اساسا در قرآن پاسخ داده شده است بیان کرد: چون این کتاب برای رساندن انسان به کمال مطلوب آمده است لذا کاملا براساس وجود انسان و نیازهای او نازل شده است. کافی است انسان به درون خود و تامین نیازها از طریق درست و حقیقی بپردازد.
بهجت پور به استفاده کاربردی از قرآن اشاره کرده و اظهار داشت: باید ببینیم قرآن چه خدمتی می‌تواند به بشر ارائه دهد؟ قرآن بایستی در ابتدا بدبختی‌ها و کاستی‌ها و نقصان انسان‌ها را به آنها نشان دهد بایستی بشر را به کمبودها و مشکلات درون خود آشنا سازد. در قرآن آمده است که این کتاب آمده تا انسان را عزیز کند.
وی تاکید کرد: قرآن می‌خواهد انسان را محکم و استوار کند بدین معنی که گناهان در او نفوذناپذیر شود. با مادیات تغییر نکند. با دیدن یک چهره زیبا خود را نبازد، با دیدن خوشی‌های دنیا غرق در آنها نشود.... قران می‌خواهد انسان را در برابر بدی‌ها و منکرات توانمند کند؛ لذا صبر بر طاعت، صبر بر مصیبت و صبر بر معصیت هم در همین راستا مطرح شده‌اند.
وی تصریح کرد: قرآن به انسان‌ها بصیرت می‌دهد، نه به معنای اینکه علم بدهد. علم یعنی داشتن آگاهی و دانش و اطلاعات اما بصیرت یعنی درک این علم به معنی حقایقی عمیق و مفاهیمی کاربرد و ارزشمند. کار قرآن بصیرت دادن است. مثلا سرگذشت و داستان اقوام گذشته را بیان می کند و خطرات پیش روی آنان را نشان می‌دهد تا بفهمند و برای خود الگو بردارند و بفهمند که باید چه بکنند و چه مرتکب نشوند. یعنی به این مرحله برسند که انحرافات را شناخته و سمت وسو و جهت خوبی‌ها را بدانند.
وی در ادامه افزود: نکته مهمی که بایستی در امر تبلیغ مورد دقت و اهمیت قرار گیرد این است که ما درباره مسائل و کاربردهای کوچک زندگی از قرآن مثال می‌آوریم ولی یک دید کلی و اجمالی را ارائه نداده‌ایم. ما باید استفاده‌های جزیی از قرآن را کنار گذاشته و به انسان‌ها دید کلی و شناخت مسیر هدف بدهیم. ما بایستی رسالت اصلی قرآن را به مردم نشان دهیم.
در پایان به اهمیت عمل به قرآن اشاره کرده و بیان داشت: ما بایستی تبلیغمان تبلیغ عملی باشد، یعنی ابتدا خودمان به قرآن و دستورالعمل‌های آن عمل کنیم بعد دیگران را به این کار دعوت کنیم. تا خودمان را اصلاح نکرده باشیم و آموزه‌های قرآن را عملا به کار نبندیم توصیه کردن به دیگران تاثیری نخواهد داشت.