چگونه می توان حاجات خود را از خدا خواست؟

در قنوت نماز بیشتر این آیه را می خوانند: ربّنا آتنا فی الدّنیا حسنه و فی الآخره حسنه و قنا عذاب النّار؛ پروردگارا! به ما در دنیا نیکی عطا کن و در آخرت نیز نیکی مرحمت کن و ما را از عذاب آتش نگاه دار.
آدمی از لحظة به دنیا آمدن تا لحظةمرگ و رهایی از عالم خاک محتاج حاجت است و دعا که مفهومی بسیار وسیع دارد، رابط بین خدا و موجودات می باشد.

نمازهای پنجگانه، روزه، خمس و زکات از امور واجب اند که ممکن است از مصادیق تکالیفی باشند که موجب سختی و رنج شوند، امّا جز لطف و رحمت و عنایت چیز دیگری نیستند. عارفانی که در خطّ و مسیر عرفان قرار می گیرند، نور ملکوت را حس می کنند.

نماز بالاترین و برترین دعا و مصداق آن است، اما دعاهای دیگری وجود دارد که از طریق معصوم به ما رسیده است. علاوه بر این خدا در قرآن خود رامسؤول پاسخ گویی بندگان مسئلت جو دانسته است و می فرماید: و هنگامی که بندگان از تو دربارة من سؤال کنند (بگو:) من نزدیکم! دعای دعا کننده را به هنگامی که مرا می خواهند پاسخ می گویم! پس باید دعوت مرا بپذیرند و به من ایمان بیاورند تا راه یابند و (به مقصد برسند).

پس دعا راه رسیدن به طلب و حاجت می باشد که عبادت وسیلة آن است.  البته بعضی دعا ها در وقت و زمان خاصی خوانده می شوند همان طور که نماز های پنج گانه در پنج وقت ادا می شوند که این موضوع مطابق با حکمت الهی است. دعاهای مستحبی نیز باید با شرایطی خوانده شوند که به مقام استجابت نزدیک تر شود. آیه ای که ذکر شد، پذیرش دعوت،تسلیم شدن و سپس ایمان آوردن ذکر شده که این دو شرط، اساس مقبولیت دعا و عبادات است.