1ـ امام رضا (علیه‌السلام) فرمودند: زمانی که جدم حسین (علیه‌السلام) کشته شد آسمان خون و خاک سرخ بارید[1].
2ـ آسمانهای هفت گانه و زمینها در شهادت آن بزرگوار خون گریه کردند[2].
3ـ حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) به فاطمه زهرا (علیها السلام) بعد از خبر دادن به آن حضرت در شهادت سید الشهداء (علیه‌السلام) فرمود: زمین و آسمان و ملائکه و وحوش و گیاهان و دریاها و کوهها بر او گریه می‌کنند[3].
4ـ حضرت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) می‌فرمایند: آسمان و زمین بر یحیی بن زکریا و حسین بن علی (علیه‌السلام) خون گریه کردند[4].
5ـ امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) روزی دید امام حسین (علیه‌السلام) از یکی از درهای مسجد وارد شد. فرمود: این فرزند بزودی کشته می‌شود و آسمان و زمین بر او خون می‌گریند[5].
6ـ امام صادق (علیه‌السلام) می‌فرمایند: زمانی که حسین بن علی (علیه‌السلام) کشته شد آسمانها و زمینهای هفتگانه و آنچه در آنها بود و کسانی که در بهشت و جهنم بودند و آنچه دیده می‌شود و آنچه دیده نمی‌شود بر آن حضرت گریستند، مگر سه چیز که آنها گریه نکردند: بصره، دمشق و آل حکم بن ابی العاص[6].
7ـ هر آسمانی که روح سید الشهداء (علیه‌السلام) از آن بالا رفت گریه کردند و ضجه زدند به اندازه‌ای که تا روز قیامت می‌لرزند. در روایتی گریه آسمان را به گریه اهل آن یعنی ملائکه آسمان تفسیر کرده‌اند[7].
8ـ امام مجتبی (علیه‌السلام) به برادرش امام حسین (علیه‌السلام) می‌فرماید: در شهادت تو آسمان خاکستر و خون می‌بارد[8].
9ـ اسامه بن شبیب به اسنادش از ام سلیم نقل می‌کند: زمانی که حسین بن علی (علیه‌السلام) کشته شد بارانی مثل خون از آسمان بارید مثل خون که دیوارهای منازل و خانه‌ها قرمز شد[9].
10ـ محمد بن سیرین می‌گوید: سرخی اطراف آسمان تا قبل از شهادت حسین بن علی (علیه‌السلام) نبوده است[10].
11ـ ابوقبیل می‌گوید: هنگامی که حسین بن علی (علیه‌السلام) کشته شد خورشید به حدی گرفت که ستاره‌ها در روز دیده می‌شدند و مردم گمان کردند قیامت به پا شده است[11].
نوع گریه آسمان در احادیث به این تعابیر آمده است:
1ـ زمانی که آن حضرت شهید شد آسمان خون و خاکستر بارید[12].
2ـ در روایتی گریه آسمان را خاک سرخ نقل نموده‌اند[13].
3ـ در روایتی امام سجاد (علیه‌السلام) گریه آسمان را طوری نقل نموده‌اند که اثر آن روی لباس می‌مانده است[14].
4ـ امام صادق (علیه‌السلام) می‌فرماید: گریه آسمان بر آن حضرت بعد از شهادت، این بوده که خورشید با سرخی طلوع و با سرخی غروب می‌کرد[15].
5ـ در روایتی امام صادق (علیه‌السلام) می‌فرماید: آسمان و زمین با سرخ شدن بر
حسین بن علی (علیه‌السلام)، گریه کردند[16].
6ـ در روایاتی باریدن خاک قرمز و سرخی آسمان را گریه آن دانسته‌اند[17].
مدت گریه آسمان نیز به این تعابیر ذکر شده است:
1ـ در روایتی امام صادق (علیه‌السلام) گریه آسمان را یک سال ذکر کرده‌اند[18].
2ـ در بیت المقدس هنگام روز، از آسمان خون تازه بارید[19].
3ـ امام صادق (علیه‌السلام) به زراره فرمود: آسمان چهل روز خون گریه کرد و زمین چهل روز به سیاهی گریه کرد[20].
4ـ علی بن مسهر قرشی از جده‌اش نقل می‌کند که زمان شهادت امام حسین (علیه‌السلام) را درک کرده بود، و بعد از یک سال و نه ماه آسمان مثل خون بود و خورشید دیده نمی‌شد[21].
پی نوشت:
[1] - بحارالانوار: ج 44، ص 286.
[2] - بحارالانوار: ج 45، ص 201.
[3] - بحارالانوار: ج 44، ص 264.
[4] - بحارالانوار: ج 45، ص 201.
[5] - بحارالانوار: ج 45، ص 209.
[6] - بحارالانوار: ج 45، ص 202، 206. در روایتی «آل عثمان» است.
[7] - بحارالانوار: ج 45، ص 219.
[8] - بحارالانوار: ج 45، ص 218.
[9] - بحارالانوار: ج 45، ص 215.
[10] - بحارالانوار: ج 45، ص 215.
[11] - بحارالانوار: ج 45، ص 216.
[12] - بحارالانوار: ج 45، ص 202 ـ 206.
[13] - بحارالانوار: ج 45، ص 211.
[14] - بحارالانوار: ج 45، ص 211.
[15] - بحارالانوار: ج 45، ص 212.
[16] - بحارالانوار: ج 45، ص 210.
[17] - الخصائص الحسینیه: ص 108.
[18] - بحارالانوار: ج 45، ص 210.
[19] - بحارالانوار: ج 45، ص 204.
[20] - بحارالانوار: ج 45، ص 206 ـ 207.
[21] - بحارالانوار: ج 45، ص 210.
