1 . در تاریخ آمده است: «رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم هر گاه حضرت علی علیه السلام را در جنگ ها به میدان می فرستاد دعا می کرد و می گفت: «رَبِّ لا تَذَرْنی فَرْداً وَأَنْتَ خیْرُ الوارِثینَ»؛ بارالها مرا تنها مگذار یعنی علی را از من مگیر و تو بهترین وارثانی.»
[1]
2 . مرحوم کلینی از حارث نصری حکایت می کند که او گوید: «به امام صادق علیه السلام گفتم: خاندان من همه منقرض شده اند و من هم فرزندی ندارم. (کنایه از این که به من دعایی تعلیم کن تا به برکت آن فرزنددار شوم).
حضرت فرمود: در سجده بگو: «رَبِّ هَبْ لی مِنْ لَدُنْکَ ذُرِّیَةً طَیِّبَةً إنَّکَ سَمیعُ الدُّعاء»، «رَبِّ لا تَذَرْنی فَرْداً وَانْتَ خَیْرُ الْوارِثینَ».
حارث گوید: من به دستور حضرت عمل کردم و در سجده ام این دو آیه را خواندم. خداوند به من دو پسر به نام های علی و حسین عطا کرد.»
[2]
3 . علی بن محمد صیمری کاتب گوید: «با دختر جعفر بن محمد کاتب ازدواج کردم و او را بسیار دوست داشتم، اما از این ازدواج فرزندی نصیبم نشد. به سراغ امام هادی علیه السلام رفتم و داستان خود را برای او باز گفتم. او تبسّم کرد و فرمود: انگشتری فراهم کن که نگینش فیروزه باشد و بر آن بنویس: «رَبِّ لا تَذَرْنی فَرْداً وَأنْتَ خَیْرُ الْوارِثینَ». صیمری گوید: به دستور حضرت عمل کردم، یک سال نگذشت که از آن همسر پسری روزی ام شد.»
[3]
روایات دیگری هم درباره نحوه طلب فرزند از خداوند آمده است.
[4]
[1]
. مروج الذهب، ج2، ص422.
[2]
. کافی، ج6، ص8 و نیز مجمع البیان، ج7، ص61.
[3]
. نور الثقلین، ج3، ص456.
[4]
. کافی، ج6، ص7 10؛ نور الثقلین، ج3، ص456.
