سال 1382 به عنوان سال خدمت رسانی به مردم اعلام شده است . خدمت رسانی به مردم یعنی احترام به مردم و تلاش در هت برآوردن نیازهای مادی و معنوی آنان . بر پایه آموزه های دین اسلام، احترام به مردم یعنی احترام به خداوند . بنابراین، سال 82 سال احترام به خداوند است چرا که بیشترین تاکید خداوند بر حفظ حقوق مردم و سعی در رفع نیازهای بندگان خدا است .
بر اساس روایتی که از پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله نقل شده، مردم خانواده خداوند محسوب می شوند و محبوبترین شخص نزد خداوند، کسی است که به خانواده خدا (یعنی مردم) بیشترین سود را برساند و در دلهای اهل بیت خداوند شادی و سرور بیافریند . (1)
بر پایه روایتی دیگر از رسول مکرم اسلام صلی الله علیه و آله، محبوبترین شخص نزد خداوند، کسی است که بیشترین نفع را به مردم برساند . (2) و نیز از آن بزرگوار چنین نقل شده است که:
«خصلتان و لیس فوقهما خیر منهما: الایمان بالله، و النفع لعباد الله قال: و خصلتان لیس فوقهما شر: الشرک بالله و الاضرار لعباد الله .» (3)
یعنی: دو خصلت وجود دارد که برتر از آن دو را نمی توان یافت: ایمان به خداوند و سود رساندن به بندگان خدا . و دو خصلت هم وجود دارد که بدتر از آن دو را نمی توان یافت: شرک به خداوند و زیان رساندن به مردم .
در این روایت، خدمت رسانی به مردم در کنار ایمان به خداوند، قرار گرفته است و در مقابل، زیان رساندن به مردم در عرض شرک به خداوند . نکته مهمتر این که در این روایات، سخن از خدمت رسانی به مردم است و نه خدمت رسانی به خصوص مسلمانان، چون تعبیر به «خلق » و «الناس » شده است و این دو واژه اختصاص به مسلمانان ندارد . بنابراین، از ویژگیهای مسلمان واقعی آن است که حتی در جهت خدمت به غیر مسلمانان نیز تلاش نماید چه رسد به این که شخصی در صدد خدمت به مؤمنین و مسلمانان باشد .
شاید بسیاری از مخاطبین، این حدیث شریف را به یاد داشته باشند که پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله فرمودند:
«من اصبح لایهتم بامور المسلمین فلیس بمسلم .» (4)
یعنی: کسی که روز را سپری کند در حالی که دغدغه مشکلات مسلمانان را نداشته باشد، مسلمان نیست .
در تفسیر این روایت، چنین آورده اند که اگر مسلمانی با وجود توانایی بر حل مشکلات مسلمانان،
در پی رفع گرفتاری آنان نباشد مسلمان واقعی نیست; یعنی مسلمانی وی کامل نیست و اما در صورتی که توانایی بر حل مشکلات مردم را نداشته باشد صرفا برای تصمیم بر حل آن، شایسته پاداش است . (5)
در فرهنگ قرآنی، انسان «مبارک » کسی است که از ناحیه او نفع بسیاری عاید مردم شود، به همین دلیل در باره حضرت عیسی علیه السلام، در قرآن تعبیر به «مبارک » (6) شده است . واژه مبارک در این آیه به معنای کسی است که بیش از اندازه به مردم سود برساند و تعلیم دهنده خیرات باشد . (7)
به راستی با وجود این همه تاکید بر خدمت رسانی به مردم، آیا برخی از مسؤولین واقعا در پستهای حساس کشور، چنین دغدغه ای را برای برطرف نمودن گرفتاریهای مردم دارند؟ امید است پاسخ به این پرسش را در سال 82، عملکرد هر یک از مسؤولین در میزان خدمت رسانی به مردم، مشخص نماید .
پی نوشت:
1) شیخ یعقوب کلینی، اصول کافی، دار الکتب الاسلامیه، تهران، 1365، ج 2، ص 164: «علی بن ابراهیم، عن ابیه، عن النوفلی، عن السکونی، عن ابی عبدالله علیه السلام، قال: قال رسول الله صلی الله علیه و آله: الخلق عیال الله فاحب الخلق الی الله من نفع عیال الله و ادخل علی اهل بیته سرورا .»
2) میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، مؤسسه آل البیت، قم، چاپ اول، ج 12، ص 390: «قال صلی الله علیه و آله: احب الناس الی الله انفع الناس للناس .»
3) همان، صص 391 - 390 .
4) شیخ یعقوب کلینی، پیشین، ص 163 .
5) ر . ک: علامه مجلسی، بحار الانوار، مؤسسة الوفاء، بیروت، چاپ دوم، 1403ق . ، ج 71، ص 337; محمد صالح مازندرانی، شرح اصول کافی، (با تعلیقه میرزا ابوالحسن شعرانی)، ج 9، ص 29 .
6) مریم/31: «و جعلنی مبارکا این ما کنت »
7) شیخ طبرسی، تفسیر جوامع الجامع، مؤسسة النشر الاسلامی، قم، چاپ اول، 1418ق . ، ج 2، ص 451: «و جعلنی مبارکا، ای نفاعا، معلما للخیر .»