جام جم، 29/11/80
دیرزمانی است که در بسیاری از محافل علمی و پژوهشی جهان، مباحث مربوط به علم و دین مورد بحث و گفت وگوی اندیشمندان و صاحب نظران است . برخی نگاه حداقلی به دین داشته و گستره آن را در حد یک تجربه شخصی از عالم ماوراءالطبیعی تنزل داده اند و به همین دلیل، علم و دین را دو مقوله کاملا متمایز و بعضا متضاد انگاشته اند و قائلند که علم با درک تجربی خویش از انسان و طبیعت و به طور کلی هستی، سعی در بهبود روند زندگی بشر و به عبارت دیگر، افزایش سطح رفاه عمومی بشریت دارد; حال آن که دین کاری به «تغییر» جهان ندارد; بلکه صرفا در صدد یک «تفسیر اسطوره ای » ، خیالی و موهوم از عالم و آدم است . پس نمی توان از این دو انتظار آشتی داشت .
اما برخی دیگر با توسعه دایره مفهومی دین و تسری آن به عرصه های مختلف زندگی روزمره بشری، چنین ابراز داشته اند که دین و علم، هیچ نزاعی با یکدیگر ندارند و هر کدام دست اندرکار ساختن ضلعی از اضلاع زندگی بشر هستند . مایکل پل یکی از همین اندیشمندان است که با نوشتن 50 اثر در زمینه رابطه علم و دین در غرب، گام های مؤثری برداشته است . وی می کوشد تا با کج فهمی هایی که در زمینه رابطه علم و دین وجود دارد، مبارزه کند و راه را برای گفت وگوی این دو بگشاید .
به عقیده او ترویج عمومی مباحث مربوط به رابطه علم و دین کار بسیار مهمی است . چرا که به عقیده عموم، دین و علم در تضاد با یکدیگر هستند; در حالی که با بحث و گفت وگو می توان آنها را متقاعد کرد که علم و دین تضادی با یکدیگر ندارند . در تاریخ، دانشمندان بسیاری وجود داشته اند که مؤمنان مذهبی صدیقی نیز بوده اند . به نظر مایکل پل بحث در مورد رابطه علم و دین کمک می کند تا مردم درک بهتری از مبدا جهان هستی و فرجام آن داشته باشند . در پایان، نویسنده اظهار می دارد که اگر از دیدگاه یک مسیحی به موضوع نگاه کنیم، مطالعات علمی و اعتقادات مذهبی خود را، با آسودگی خاطر، سازگار با هم می یابیم .