گوهر فضیلت / در فضیلت معصومین

فضل آلِ محمد صلی الله علیه و آله

روایت شده است از امام صادق علیه السلام که فرمود: برخی از فرشتگانی که در آسمان دنیا هستند به یک و دو و سه تن [از ساکنان زمین] که فضل آل محمّد را ذکر می کنند سرکشی کرده، گویند: نمی بینید این ها را با که با وجود کمی خود و بسیاری دشمنان، فضل آل محمد صلی الله علیه و آله را باز می گویند! سپس دسته دیگر از فرشتگان گویند: این فضلِ خدا است که به هر کس که خواهد می دهد و خدا صاحب فضل بزرگ است.

پس باید که مردم مقام و مرتبه ایشان را صحیح و بلند بدانند خصوص سالک، که فیض سلوک از باطن نبوت به ولایت می رسد.

خاتم اوصی

از حضرت رضا علیه السلام ، از پدرش، از جدّش، از امیرالمؤمنان علیه السلام روایت شده است که: رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: ای علی! من از پروردگارم چیزی نخواستم جز این که مثل آن را نیز برای تو درخواست نمودم، جز این که خدای متعال فرمود: پیامبری پس از تو نیست، تو خاتم پیامبرانی، و علی خاتم اوصیا است.

ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام

و روایت است که کسی به امام باقر علیه السلام عرضه داشت: مرا خبرده از معنای این آیه: «روح الامین آن را بر قلب تو فرود آورد تا از هشدار دهندگان باشی، و آن به زبان روشن عربی است». فرمود: آن ولایت امیر المؤمنان علیه السلام است.

پیروی از فرشتگان

نیز روایت است از امام باقر علیه السلام که می فرمود: سوگند به خدا، در آسمان هفتاد صف از فرشتگان هستند که اگر همه اهل زمین جمع شوند نمی توانند تعداد آنان را به شمار آورند و آنان همگی به ولایت ما معتقدند.

اثبات ولایت از کتب انبی

و امام رضا علیه السلام فرمود: ولایت علی علیه السلام در تمام کتاب های انبیا نوشته شده است و خداوند پیامبری را مبعوث نفرمود جز به نبوت محمد صلی الله علیه و آله و وصایت علی علیه السلام .

تفسیر آیه

از امام باقر علیه السلام روایت شده است که در تفسیر این آیه شریفه: «و ابراهیم فرزندان خود را و نیز یعقوب به آن وصیّت کردند که ای فرزندانم! خداوند دین را برای شما برگزید، پس نمیرید مگر در حالی که مسلمان باشید» فرمود: یعنی اسلام و اعتقاد به ولایت علی علیه السلام .

آیه ای دیگر

از امام صادق علیه السلام روایت شده است که فرمود [در تفسیر آیه]: «و آن گاه که خداوند میثاق پیامبران را گرفت که چون کتاب و حکمت را به شما دادم، سپس رسولی به نزد شما آمد که تصدیق کننده آن چه با شما است (کتاب های آسمانی) می باشد حتما باید به او ایمان آورید» یعنی به رسول خدا صلی الله علیه و آله «و حتما او را یاری دهید» یعنی جانشین او امیرالمؤمنان علیه السلام را. و خداوند پیامبر و رسولی را نفرستاد جز آن که از او پیمان گرفت برای محمد رسول الله صلی الله علیه و آله به نبوت، و برای علی علیه السلام به امامت.

پیمان الهی

از رسول خدا صلی الله علیه و آله روایت است که: خداوند هیچ یک از پیامبرانش را قبض روح ننمود تا این که او را فرمان داد تا به برترین فرد عترت از خویشان خود وصیّت نماید و به من نیز فرمان داد تا وصیت کنم، عرض کردم: پروردگارا! به چه کسی؟ فرمود: ای محمّد! به پسر عمویت علی بن ابی طالب علیه السلام وصیت نما، زیرا نام او را در کتاب های آسمانی پیشین ثبت کرده ام و در آن ها نوشته ام که او وصی تو است. و بر این مطلب از آفریدگان و انبیاء و رسل خود پیمان گرفته ام، از آنان برای خودم به ربوبیّت و برای تو به نبوّت و برای علی بن ابی طالب به ولایت پیمان گرفته ام.

نبوتِ مقیّده

بدان که نبوتِ مقیّده به تدریج به کمال و نهایت خود رسیده است، که اصل آن با آدم علیه السلام پی ریزی شد و پیوسته در نمو و تکامل بود تا با پیامبر ما صلی الله علیه و آله به نهایت کمال خویش رسید، و از همین رو حضرتش خاتم پیامبران بود، و به همین مطلب اشاره دارد. این سخن حضرت که «مثل نبوت مَثَل خانه آباد و ساخته شده ای است که در آن تنها جای یک خشت باقی مانده و من همان یک خشت می باشم».

ولایت مطلقه و مقیّده

ولایت مطلقه نیز تدریجا رو به کمال رفته تا با مهدی(عج) به غایت خود رسید، همو که به ظهور او وعده داده شده، و صاحب امر است در این زمان و بقیة اللّه در سرزمین ها و بندگان اوست ـ درود خدا بر او و بر پدران معصوم او ـ فراموشت نشود که گفته اند: نبوت مطلق و ولایت مطلق قابل تشریک میان دو تن است چنان که در موسی و هارون علیهماالسلام بود. و امّا امامت یعنی ولایت مقیده خاصه در هر عصری جز برای یک تن صلاحیت ندارد. زیرا خلق به اعتبار ولی مانند معلول اند در گرفتن فیض و استفاده کمال و ولی مانند علت است در فیض دادن و تعلیم،پس اگر در یک عصر دو تن متصرف در امور باشند مثل این است که دو علّت بر معلول واحد شخصی وارد شوند، و این درست نیست.