از آنجایی که ایدز رابطه تنگاتنگی با مواد مخدر، همجنس بازی و فحشا دارد که در تضاد با ارزشهای مذهبی اجتماعی و فرهنگی بسیاری از جوامع است، افراد مبتلا به ایدز یا مشکوک به ابتلا طرد می شوند و انگ و بدنامی آن را به دوش می کشند. معمولاً این افراد به عنوان افرادی گناه کار، مقصر و خاطی شناخته می شوند، نه کسانی که نیازمند کمک و یاری هستند و این انگ نه تنها گریبان خود فرد را می گیرد، بلکه خانواده و فرزندان آنها را نیز در معرض این اتهام و تبعیض قرار می دهد.
انگ و بدنامی در ایدز نهایتاً محرومیت از حقوق اجتماعی افراد آلوده به HIV را به دنبال دارد و باعث طرد شدن افراد آلوده، از سوی مردم و جامعه و نهایتاً محرومیت از فعالیت های اجتماعی و کاری و حقوق اولیه بشری است. این معضل مربوط به همه کشورها است و باعث مشکلات فراوانی برای مبتلایان در محیط کار، خانواده، ازدواج، مدرسه، دانشگاه، خانه و حتی در ارائه خدمات بهداشتی و درمانی می گردد که در نهایت باعث احساس افسردگی، خودکم بینی، گناه و حقارت شده و آنها را به گوشه ای خواهد راند.
تبعیض و انگ در ایدز ناشی از تلفیق شرم و استرس است شرم به خاطر رابطه جنسی و یا تزریق مواد مخدر و ترس به خاطر اینکه ایدز مرگبار است. پس یکی از مهمترین راههای مبارزه با اپیدمی ایدز، جای گزینی شرم با همبستگی و همیاری و ترس با امید است.
تعیین سیاست های مناسب در این راستا نقش مهمی دارد چرا که در بسیاری از کشورها به دلیل عدم اطلاع و یا اطلاعات غلط و یا ناقص و یا حتی اعتقادات خاص در مورد بیماری ایدز مانند: ((آنها مورد تنبیه الهی قرار گرفته اند)) این بیماری را به صورت یک کابوس وحشتناک می بینند.
نتیجه این امر این است که به راههای انتقال بیماری کمتر توجه می شود. و اگر روشهای محکم و قاطع در رفع این سوء تفاهم ها و سوء تدبیرها اتخاذ نشود تمام تلاشها برای مهار اپیدمی ایدز به هدر خواهد رفت و افراد مبتلا بیماریشان را مخفی خواهند کرد و در نتیجه به خدمات آموزشی، مشاوره و مراقبت و درمان دسترسی نخواهند داشت و اطلاعات لازم در زمینه راههای انتقال و پیشگیری و نکاتی که باید رعایت کنند تا دیگران آلوده نشوند را بدست نخواهند آورد که البته آثار آن قطعاً به جامعه باز خواهد گشت.
البته باید به خاطر داشت که دین مبین اسلام، افراد را از هرگونه تبعیض بر حذر می دارد و رهبران اسلامی معتقدند که صرف نظر از نوع ابتلای افراد، باید به حقوق آنها احترام گذاشت و از سرکوبی و تمسخر آنان پرهیز نمود. آیه شریفه قرآن در این رابطه به صراحت می گوید: ای کسانی که ایمان آورده اید هیچ فردی را تحقیر نکنید چرا که ممکن است آن فرد نزد خداوند محبوب تر و به خدا نزدیکتر باشد و هیچ کس نباید باعث بدنامی دیگری شود. ((سوره 49 آیه 11)).
یادمان باشد که هر کدام از ما به عنوان عضوی از این اجتماع وظیفه داریم در مورد این بیماری اطلاعات درست و کافی داشته باشیم و این اطلاعات را به دیگران انتقال دهیم و افراد مبتلا را از خود بدانیم و در اجتماع آنها را بپذیریم.
پس اولین گام در مبارزه علیه ایدز و دستیابی به شعار: «زندگی کن و بگذار زندگی کنند» و شکستن دیوار سکوت و انگ، پذیرش آن در جامعه و شناخت اهمیت کنترل آن می باشد.
منبع: دستورالعمل های ایدز
خبرنامه های آسیب پنهان - مرکز مدیریت بیماریها.
منبع: نشریه پیام پزشک، شماره 53.