وقتی یک نفر با شدت کم و برای مدت زیادی ورزش می‌کند، در عمل سراغ یک ورزش هوازی یا ایروبیک رفته است. بنابراین می‌توان دقیق‌تر گفت، در ایروبیک با ریتم موزون برای 15 دقیقه یا بیش‌تر ورزش می‌کنند و قلب هم بین 60 تا 80 درصد ماکزیمم ضربانش را دارد.
از مزایای آن می‌توان به کنترل وزن، افزایش استقامت و بهبود شرایط روحی و روانی از جمله بهبود خلق و کاهش اضطراب اشاره کرد.
اما آغاز این ورزش به دهه 1960 میلادی برمی گردد.
دهه 1960
دکتر کنت کوپر در دهه 1960 میلادی با هدف جلوگیری از بیماری عروق کرونر قلب، دست به طراحی نوعی ورزش زد که این کار در بیمارستان نیروی هوایی آمریکا و در ابتدا برای کمک به ارتشی‌ها انجام شد.
او با الهام از همین مساله، نام آن را «ایروبیک» گذاشت و یافته اش را در کتابی که به همین نام در سال 1968 منتشر شد، توضیح داد.
پس از انتشار این کتاب، جکی سورنسن که یک طراح رقص بود، حرکات ورزشی ابداع کرد که هدف از آن بالا بردن توان قلب بود؛ که به رقص ایروبیک شهرت یافت.
دهه 1980
از 1978 تا 1987 تعداد کسانی که در آمریکا ایروبیک کار می‌کردند، از حدود 6 میلیون نفر به 19 میلیون نفر رسید. در 1983 هاوارد و کارن شوارتز یک ورزش حرفه‌ای را پایه‌ریزی کردند که از آن به عنوان ورزش ایروبیک یاد می‌شود و به این ترتیب، گونه جدیدی از ایروبیک پدید آمد.
اما در سال 1984 بود که اولین دوره مسابقات ایروبیک در آمریکا برگزار شد و شرکت کننده‌ها یک دقیقه و 45 ثانیه فرصت داشتند تا همراه با پخش موسیقی، حرکاتشان را به نمایش بگذارند.
در 1996 ایروبیک ورزشی به ژیمناستیک تغییر نام داد (ورزش ژیمناستیک gymnastics با این رشته Gymnastique تفاوت دارد).
کمی قبل از آن، در 1989 جین میلر که یک ژیمناست حرفه‌ای بود، از پله‌های جلوی ساختمانش استفاده کرد تا با بالا و پایین رفتن از پله‌ها همراه با موسیقی، به بهبود زانوی آسیب‌دیده‌اش کمک کند. این گونه بود که ورزش استپ ایروبیک شکل گرفت. او این ایده را در سال 1989 به شرکت ریبوک که تولید کننده لوازم ورزشی است فروخت و اکنون از او به عنوان خالق استپ ایروبیک یاد می‌شود.
انواع مختلف
ایروبیک در طول تاریخ خود تکامل پیدا کرده و به اشکال مختلف درآمده، که برای نمونه، یکی از آن‌ها استپ ایروبیک است یا «جازرسایز» (ترکیبی از دو کلمه جاز و اکسرسایز به معنی ورزش) که ترکیبی از موسیقی جاز و رقص- ایروبیک است. انواع دیگر رقص هم معمولا در ایروبیک استفاده می‌شود، مثل سالسا یا باله. ایروبیک آبی هم بین افرادی که درد مفصل یا آرتروز دارند، محبوب است.
انتقادات
ایروبیک هم مثل هر نوع دیگری از ورزش‌هایی که هدف شان فیتنس و آماده نگه داشتن بدن است، مورد انتقاد قرار گرفته. در راس انتقادات هم این ادعا ایستاده که نمی‌توان به طور کامل به ایروبیک «ورزش» گفت. بعضی‌ها معتقدند ایروبیک می‌تواند باعث مصدومیت شود. برای کاهش وزن هم موثر نیست.
به هر حال، از آن جایی که ایروبیک به یک تکنیک رایج برای رسیدن به تناسب اندام تبدیل شده، انتقادات هم کاهش یافته است.
