باد در ضمن حرکت خود در پهنه زمین، ذرات ریز از قبیل ماسه، شن و ریگ را از زمین بلند کرده و با خود حمل می‌کند. در مسیر حرکت باد در هنگام برخورد با مانع از قبیل گیاهان، قطعات سنگ و یا عوارض طبیعی دیگر سرعت باد تا حدودی کاسته شده و این ذرات در اطراف مانع انباشته می‌شوند و به تدریج بر مقدار آن‌ها افزوده می‌شود. سرانجام اجتماع این ذرات به قدری می‌رسد که منجر به تشکیل تپه‌های شنی شده و جلوه‌‌های زیبایی را در پهنه وسیع کویر می‌آفریند. هرچه این موانع بزرگ‌تر باشند، توده‌های ماسه‌ای بزرگ‌تری نیز ایجاد می‌شوند. تپه‌های شنی پس از تشکیل در محل خود ثابت نمی‌مانند، بلکه در جهت وزش باد جابجا می‌شوند. با وزش باد ماسه‌ها در دامنه‌ای که در جهت باد قرار دارد به طرف بالا رانده شده و پس از رسیدن به قله در دامنه پشتی تپه غلتیده و در آنجا جمع می‌گردند. جابجایی توده‌های ماسه‌ای در شرایط عادی به 10 تا 20 متر در سال می‌رسد. ارتفاع تپه‌های شنی متغیر بوده و به ندرت از 20 متر تجاوز می‌کند ولی گاهی اوقات ارتفاع آن‌ها زیاد شده و به 100 متر نیز می‌رسد. برای مثال ارتفاع برخی از تپه‌های شنی شرق کویر لوت از 100 متر تجاوز می‌کند.
با توجه به آب و هوای استان یزد، تعداد روزهای توفانی در این منطقه زیاد است و شمار این روزها در دشت یزد- اردکان به 40 تا 60 روز در سال می‌رسد. شدت این توفان‌ها به اندازه‌ای است، که گاه شهر را برای زمان کوتاهی در تاریکی فرو می‌برد. به همراه این توفان‌ها، مقدار زیادی شن و ریگ جابجا شده و در نواحی پیرامون یزد، اشکذر، بافق، ساغند و شرق اردکان، تپه‌های شن و ریگ ایجاد می‌شوند. پهنه این تپه‌های متحرک، در استان یزد به حدود 30 هزار هکتار می‌رسد. سن تپه‌های ماسه‌ای اطراف شهر یزد کمتر از 2 هزار سال برآورد شده است و ریشه در تاریخ فعالیت‌های انسانی و بیابان‌زایی انسان داشته و حاصل استفاده بی‌رویه از گیاهان توسط آن‌ها می‌باشد.
