می‌گویند قربانیانش از هند تا روسیه را فراگرفته‌اند. بیشترین قربانیان از هند می‌آیند. بازی نهنگ آبی که از ذهن یک دانشجوی اخراجی روان‌شناسی روس بیرون آمده تا با نگاه خودش آدم‌های بی‌مصرفی را که دلیلی برای زندگی‌کردنشان وجود ندارد، در روز پنجاهم این بازی به خودکشی دعوت کند، اول اندازه یک خبر شبیه فیلم‌های اروپایی و آمریکایی می‌توانست ذهن را به خودش مشغول کند تا جایی که خبر رسید، بازی نهنگ آبی به ایران رسیده و چند خودکشی عجیب در روزهای اخیر می‌تواند مربوط به این بازی باشد.
به گزارش ، شرق نوشت: مرحله نخست، چالش کشیدنِ یک نهنگ آبی روی دست است و پس از آن از کاربر خواسته می‌شود به کارهای خطرناکی دست بزنند. این بازی که چهار سال عمر دارد پیشرفتش در هند به‌قدری بوده که مقامات هندی از گوگل خواسته‌اند دسترسی به این بازی را برای کاربران ممنوع کند. نگرانی‌های زیادی برای رسیدن بازی نهنگ آبی به ایران وجود دارد، اما وزیر ارتباطات در اینستاگرام خود ورود این بازی را به ایران منتفی می‌داند. آذری‌جهرمی نوشته است: انتقال مفاهیم در قالب زبان بازی، تأثیرگذاری بیشتری دارد. در میان بازی‌های مفید گاهی اندیشه‌های شیطانی نیز تبدیل به یک بازی می‌شود و نهنگ آبی یکی از این بازی‌هاست. در این میان و برای صیانت از جوانان مهم‌ترین وظیفه را در کنار حاکمیت، خانواده‌ها بر عهده دارند.
رسانه‌های رسمی و اجتماعی برای اطلاع‌رسانی خوب عمل کردند. باید مراقبت کنیم کار رسانه‌ای دغدغه ایجاد کند و نه ترس. ترس ناشی از بی‌اطلاعی و وظیفه رسانه دقیقا اطلاع‌رسانی است. این بازی از بسیاری از فروشگاه‌های نرم‌افزار حذف شده و به طریق معمول از ایران هم قابل دسترس نیست. امروز با مدیران vk برای عدم اشاعه خشونت از طریق این شبکه اجتماعی مذاکره می‌کنیم، هرچند این شبکه اجتماعی در ایران مسدود است، اما تلاشی برای این موضوع خواهیم کرد. توسعه فرهنگ استفاده از تبلت و سیم‌کارت خاص کودکان و نظارت والدین بر فعالیت فرزندان در فضای مجازی امری ضروری است. از بخش خصوصی برای توسعه این حوزه که بازار خوبی هم پیشِ‌رو دارد دعوت به فعالیت بیشتر می‌کنیم و حمایت لازم نیز به عمل خواهد آمد. انتظار داریم مرکز ملی بازی‌های رایانه‌ای نیز از طریق مدارس و معلمان تربیتی برای آگاهی‌رسانی به والدین و معلمان برای استفاده بهتر از بازی‌های رایانه‌ای وارد عمل شود.این بازی براساس رابطه بین شرکت‌کنندگان و گردانندگان بازی پیش می‌رود و مجموعه‌ای از وظایف است که روزی یک بار در نیمه‌های شب به شرکت‌کنندگان محول می‌شود و آنان برای ورود به مرحله بعدی بازی باید آن را به انجام برسانند و مدارک و شواهد انجام آن را از راه اینترنت برای گردانندگان بازی ارسال کنند.
٥٠ وظیفه به‌طور اختصاصی برای هر شرکت‌کننده در نظر گرفته می‌شود که بازی را تا ٥٠ روز طول می‌دهد؛ البته هر شرکت‌کننده فقط عبور از 49 مرحله را می‌بیند، چراکه با عبور از مرحله آخر شرکت‌کننده دیگر در قید حیات نخواهد بود که پیروزی‌اش را جشن بگیرد! اما واکنش رسانه‌ها به بازی نهنگ آبی چگونه باید باشد؟ آیا سکوت کنند تا از بیشترشدن شهرت نهنگ آبی در میان جوانان جلوگیری کنند یا باید درباره‌اش اطلاع‌رسانی کنند؟ درحالی‌که رئیس اورژانس اجتماعی کشور در گفت‌وگو با ایسنا به انتشار اخبار و پخش فیلم‌های «نهنگ آبی» واکنش نشان داده، وظیفه ما چیست؟ به گفته حسن اسدبیگی انتشار اخبار و فایل‌های مربوط به این بازی باعث می‌شود ذهن کنجکاو نوجوانان به سمت آن برود و نوعی تبلیغ غیرمستقیم برای این محصول شود. نیکی نعمتی، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی و روان‌شناس، در گفت‌وگو با «شرق» درباره نحوه پرداختن رسانه‌ها به ماجرای نهنگ آبی می‌گوید: «حالا که رسانه‌ها داستان را زخمی کرده‌اند و نصفه‌ونیمه به آن پرداخته‌اند بد نیست درباره‌اش شفاف‌سازی شود، اما نه با توضیح جزئیات این بازی مخرب. خانواده‌ها باید بدانند که در صورت بروز رفتارهای عجیب از فرزندانشان به‌ویژه بچه‌هایی که منزوی و حتی افسرده هستند با مشاور و حتی پلیس تماس بگیرند. نهنگ آبی شوخی ندارد. واکنش‌ها در ایران به نهنگ آبی از توییتر آغاز شد و به‌تدریج به همه رسانه‌ها رسید. هرچند هیچ‌کس پایان این بازی را نمی‌تواند برای ما تعریف کند، چون کسی که ٥٠ مرحله نهنگ آبی را به پایان برده باشد، حالا مرده است.
