دریادار حبیب الله سیاری فرمانده نیروی دریایی ارتش با حضور در برنامه دستخط، گفت: به هیچ عنوان اجازه نمی‌دهیم کسی به مرزهای دریایی ما نزدیک شود. مستحضر هستید دریا شرایطش فرق می‌کند. ما آب‌های سرزمینی را داریم، آب‌های منطقه نظارت را داریم، آب‌های منطقه انحصاری اقتصادی را داریم، آب‌های آزاد را داریم؛ اینها پشت سرهم قرار می‌گیرد ولی آنجایی که حاکمیت ما قطعی است و ما نباید اجازه بدهیم کسی به مرزهای سرزمین ما نزدیک شود، آب‌های سرزمین و منطقه نظارت ما است که ما با جدیت حفاظت و حراست می‌کنیم و اگر کسی بخواهد به سمت این آب‌ها نزدیک شود قطعا ما اخطار و تذکر می‌دهیم.
اهم اظهارات سیاری به شرح زیر است:
* ظرف چند سال گذشته در اجرای تدابیر فرمانده معظم کل قوا از سمت جنوب شرق آسیا تا اقیانوس آرام، دریای جنوبی چین تا اقیانوس آرام دریانوردی کردیم، به سمت جنوب تا قاره آفریقا را دور زدیم و در اقیانوس اطلس حضور پیدا کردیم و از سمت غرب هم، خلیج عدن و باب‌المندب و دریای سرخ را کانال سوئز و مدیترانه تا نزدیکی تنگه جبل الطارق دریانوردی کردیم. پنج ماه دریانوردی بدون اینکه نیازی داشته باشیم از جایی پشتیبانی بشویم یا نیازی داشته باشیم برای تعمیرات در جایی پهلو بگیریم، چون متکی به توانمندی خودمان هستیم.
*{درباره حضور در 12 مایلی ساحل آمریکا} :12 مایل آب‌های سرزمینی هر کشوری می‌شود که ما الان می‌گوییم کسی حق ندارد، وارد آب‌های سرزمینی شود. حاکمیت آنجاست، مرز ما انجاست. در آب‌های منطقه نظارت هم هست اما عبور و مرور بی خطر در بعضی جاها مجاز است که قوانین خاص خودش را دارد، اما این 12 مایلی که ما گفتیم مرزی است که دیگر کسی نباید نزدیک شود مگر با اجازه باشد. به محض اینکه این مطلب را ما عنوان کردیم، دیدیم که کاخ سفید موضع‌گیری کرد. گفت که اینها نمی‌توانند آنجا دریانوردی کنند، تجهیزات‌شان محدود است، فقط می‌توانند در منطقه خودشان دریانوردی کنند. روی موضع‌گیری که رئیس ستاد ارتش امریکا انجام داد بلافاصله کارشناسان رسانه‌ای دست به کار شدند و موضع‌گیری‌های مختلفی انجام دادند. یکی آمد نقشه‌ای کشید؛ یک خطی از بندرعباس به طرف مدیترانه و جبل الطارق تا سواحل غربی اقیانوس اطلس کشید و عنوان کرد که این 9500 مایل است که تقریبا 20 هزار کیلومتر می‌شود و نیروی دریایی راهبردی ارتش جمهوری اسلامی ایران، توانمندی طی این مسافت را ندارد و نمی‌تواند در اینجا دریانوردی انجام دهد بنابراین ما این را خیلی جدی نمی‌گیریم.
*تا امروز چهل و نهمین ناوگروه نیروی دریایی ما همین الان در خلیج عدن مشغول انجام دریانوردی است. حدود 7-6 یا بیشتر ناوگروه صلح و دوستی اعزام کردیم که تعدادی در خزر بوده است، ما تمام کشورهای حاشیه خزر را ناو گروه صلح و دوستی اعزام کردیم یا میزبان آنها بودیم، در جنوب هم به همین ترتیب بود. واکنش کشورهای دیگر جالب بود؛ اولاً دنیا نمی‌توانست باور کند بعد از انقلاب و بعد از 8 سال دفاع مقدس و با تحریم‌های موجود این توانمندی را داشته باشیم، که نه تنها نیروی دریایی ما سراپا باشد و توان رزمی داشته باشد، بلکه بتواند در آب‌های آزاد جهان حضور پیدا کند. این برای جهان تقریبا غیر قابل باور بود.
* دزدان دریایی الان به خاطر حضور مستمر ما و دیگر کشورها که هر کس به دنبال منافع خودش است در حال حاضر میزان حملات‌شان کمتر شده است، مگر اینکه موقعیت را بسیار مناسب بدانند؛ چون می‌دانند که با آنها برخورد می‌شود.بیش از 250 مورد با اینها برخورد داشتیم. ما آمار داریم تا حالا 25 کشتی متعلق به 25 کشور جهان را کمک کردیم و نجات دادیم.ما به کشتی آمریکایی کمک کرده‌ایم. کشتی چینی را کمک کردیم که یکی از کشتی‌های چینی را دزدیدند و ما رفتیم آنها را نجات دادیم.
*آمریکایی‌ها در دریا تشکر می‌کنند، ولی ما به تشکر آنها کاری نداریم؛ آنها خیلی دلشان می‌خواهد که با ما تماس برقرار کنند، خیلی دلشان می‌خواهد با ما ارتباط داشته باشند اما ما ارتباط نداریم.
در عمل هم نشان دادند صدا می‌زنند اما ما جواب نمی‌دهیم. فقط یک مورد اتفاق افتاد در دریای جنوبی چین ناوشکن سبلان ما در حال دریانوردی به سمت اقیانوس آرام بود. کشتی صداش کرد چون معمولا کشتی‌ها از فاصله دور همدیگر را نمی‌بینند و صدا می‌کنند که مثلامسیرتان کجاست و به کجا می‌روید و یک چنین ارتباطاتی برقرار است.
*کشتی ما خودش را معرفی می‌کند که ما ناوشکن جمهوری اسلامی ایران سبلان هستیم، در این مسیر دریانوردی می‌کنم و می‌پرسد که شما که هستید و آن خودش را معرفی می‌کند که از کجاست و او از ما سئوال می‌کند که شما این جا چکار می‌کنید؟ بچه‌های ما قاطعانه جواب می‌دهند که شما اینجا چیکار می‌کنید چرا که اینجا نزدیک‌تر به ما است. شما در این منطقه چیکار می‌کنید؟ شما باید این منطقه را ترک کنید و بروید.بعد می‌گویند که ما کاری نداشتیم فقط می‌خواستیم بگوییم دریای اینجا خراب است و شما اذیت می‌شوید. بچه‌های ما پاسخ می‌دهند که شما نمی‌خواهد دلتان برای ما بسوزد، ما مردان دریای سخت هستیم. دریانوردی هم می‌کنیم و از دریا هراس نداریم و آنهایی که نباید اینجا باشد شما هستید. اگر شما منطقه را ترک کنید خیلی بهتر است.
*زمان «نامبارک» به ما مجوز نمی‌دادند و ما یک هفته تمام پشت کانال سوئز مانده بودیم، وقتی به مسئولین می‌گفتیم یک هفته است به ما مجوز نمی‌دهند عبور کنیم علی رغم اینکه پول هم به حساب‌شان ریخته بودیم و چون ناو ما نظامی بود اجازه نمی‌دادند. به ما گفتند عیب ندارد دعای توسل بخوانید و ما واقعا دعای توسل می‌خواندیم واقعا. یک هفته تمام پشت کانال سوئز ماندیم و بالاخره جواب داد چون همان مدتی که آنجا بودیم «نا مبارک» سقوط کرد و بلافاصله بعد از سقوط او، ما از کانال سوئز عبور کردیم و وارد مدیترانه شدیم دنیا تکان خورد. آن حرکتی که ما با اسرائیلی‌ها انجام دادیم برایتان گفته‌ام.
* وقتی که از کانال سوئز عبور کردیم ما باید به سمت سوریه می‌رفتیم. از دریا که عبور می‌کنید، سمت راست شما رژیم صهیونیستی است. معمولا کشورها در سواحل‌شان سیستم صوتی و راداری دارند و هرکشتی که نزدیک شود را صدا می‌زنند که چه کسی هستید و کجا می‌روید. این مستمر ما را صدا می‌زد و بچه‌های ما جواب نمی‌دادند، خیلی اصرار می‌کند ولی بچه‌ها جواب نمی دهند. آخر هم می‌گویند چیکار دارید که انقدر صدا می‌زنید؟ می‌گویند می‌خواستیم بدانیم شما چه کسی هستید و بچه‌های ما می‌گویند به شما هیچ ربطی ندارد که ما کی هستیم!می‌گویند من فلان کشور هستم و بچه‌ها می‌گویند ما شما را اصلا نمی‌شناسیم. از نظر ما، شما اصلا موجودیت ندارید! این حرکت خیلی حرکت بزرگی است که در نزدیک مرزهای رژیم صهیونیستی این جواب را بچه‌های ما دادند و اینگونه با آنها برخورد کردند و واقعا دنیا خیلی تکان خورد که ما چگونه به این توانمندی رسیدیم که دریانوردی می‌کنیم. در خلیج عدن حضور داریم. از سوئز هم عبور کردیم و وارد مدیترانه شدیم و نزدیک جبل الطارق هم شدیم. من فکر کنم اسرائیلی‌ها در حد و رقمی نیستند که شایسته باشند حتی با ما درگیر بشوند.
27214
