حنابندان یکی از آداب و رسوم عروسی در نزد اقوام ایرانی می باشد. جشن حنابندان که به تعبیری آخرین رسم از آداب عروسی ایرانی می‌باشد، جشنی است که در واقع مراسم خداحافظی عروس بوده و در آخرین شب اقامت عروس به طور رسمی در خانه پدری برگزار می گردد. در روزگاران نه چندان دور در شب حنابندان زنان شرکت کننده دستشان را با آغشتن به ظرف حنایی که دور تا دور مراسم گرداننده می شد رنگ می کردند و این آیین همچنان در روستاها و شهرهای کوچک ایران پا برجاست. “حنا از جنت است” و اثری از بهشت و نشانه‌ای از شادی، مهر و نیکبختی دارد. این باوری است که ایرانیان باستان داشتند و هنوز هم پابرجاست. تزیین و آماده سازی حنا برای مراسم حنابندان.برای اینکار می توان از بسیاری از مواد تزیینی بهره برد.مانند سکه های بدلی،مروارید،صدف،گل های طبیعی و مصنوعی،اکلیل،انواع روبان و … حنابندان هم در سواد کوه سابقه ی دیرینه دارد. و همانند امروزه در شب عروسی برگذار می شد. اما به شکل ساده عروس در جمع دوستان جوان خود و داماد هم در منزل خود و بین جوانان محل جشن حنابندان را بر پا می کرد. بر کف دست داماد حنا می گذاشتند و پسران دم بخت با انگشت از کف دست او حنا بر می داشتند و معتقد بودند که با این کار بخت شان زود تر باز می شود. همین مراسم در خانه عروسی هم اجرا می شد و تا پاسی از شب گذشته به جشن و پایکوبی می پرداختند.
