آیا "استپ‌وی" ارزش خریدن دارد؟

فرادید؛ از زمان ورود مجدد برند رنو در سال 1384 به ایران تا همین حالا که سالانه بیش از 100 هزار دستگاه خودرو در کشور به فروش می رساند، نگاه عمومی مردم به خودروهای ساخت این شرکت تغییر ماهوی داشته و برخلاف گذشته که مردم ایران، اتومبیل رنو را بی ارزش، پردردسر و پراستهلاک می دیدند، امروزه به واسطه کیفیت ساخت خوب و دوام بالا قضیه برعکس شده و همه رنو را در زمینه دوام و کیفیت برتر از بسیاری برندهای شرقی و غربی می دانند.

به گزارش فرادید، در این بین عرضه محصول ساندرو استپ وی کمک کرده تا بعد مد و ترند بازار نیز در انتخاب خودروهای رنو بین مردم ایران تاثیر گذاشته و بسیاری از خریداران عاشق کراس اوور را به سمت خرید ماشینی مثل استپ وی سوق داده است. استپ وی که نمونه مجهزتر ساندرو است، به واسطه میل شدید بازار و تقاضای بالا مدتی است رنگ و بوی صعودی به خود گرفته و قیمتش از حالت متعادل خارج شده به طوری که در سه ماهه اخیر در محدوده63 تا 66میلیون تومان خرید و فروش می شود. بعد از مدت‌ها انتظار دوباره پیش‌فروش مدل کراس ساندرو آغاز شده و خریداران دوباره در صف انتظار برای این محصول قدیمی اما محبوب قرار گرته‌اند. خب حرف و حدیث راجع به استپ وی زیاد است. عمده خریداران این خودرو با رویای داشتن یک کراس‌اوور غیرچینی دست به خرید رنو ساندروی کراس می‌زنند اما به نظر نمی‌رسد در استفاده روزمره از استپ‌وی چندان خوشحال و راضی باشند یا حداقل از زرق و برق خودرویی که خریده‌اند چشم‌های‌شان براق شود.

فضای داخلی اتاق آشکارا از بیماری استفاده بیش از حد از پلاستیک رنج می برد در حالی که امکانات و آپشن های چندانی هم جهت رفاه حال سرنشینان تدارک دیده نشده است. مونتاژکننده وطنی نیز که بی خبر از عطش بازار نیست و از تقاضای بالای خریداران برای محصولات جدید خبر دارد، با تولید قطره‌چکانی استپ‌وی پیوسته بر عطش بازار افزوده و این خودروی اقتصادی را به محصولی بی‌رقیب در رنج خود تبدیل نموده که خریدار استپ‌وی را علاوه بر کیفیت و ایمنی مناسب، به سود بالا و خاص بودن رهنمون می‌کند! عمده نکته منفی استپ‌وی نیز به همین مقوله برمی‌گردد و اخیرا هم آزاردهنده شده، اما خب با توجه به اقتضائات بازار ایران، واقعا اینها اموری بدیهی هستند و استپ‌وی نکات مثبت بسیاری دارد که به عامل اصلی فروش بالای این مدل منجر شده است.

نخست اینکه استپ‌وی خودرویی اروپایی با برند رنو است که قیمتی کمتر از 55 میلیون در کارخانه دارد و در این زمینه تقریبا بی‌رقیب است. نزدیک‌ترین محصول کراس اروپایی قیمتی دو برابر ساندرو دارد و به غیر از طراحی و اندازه اتاق، چند آپشن اضافه‌تر دارد و سطح قدرتی مشابه را نیز ارائه می‌کند. در عین حال بدنامی رقبای چینی به عاملی مهم برای محبوب شدن این خودروی اقتصادی است که در نمونه‌های هم‌خانواده‌اش از قبیل ساندرو و تندر، پیوسته سطحی قابل قبول از کیفیت را نشان داده که همین مورد توانسته برای قانع کردن خریداران ایرانی به پرداخت 60 میلیون تومان پول برای استپ‌وی کافی به نظر می رسد. رینگ‌های اسپورت 16 اینچی، ظاهر خشن و متناسب با یک خودروی کراس در کنار به‌کارگیری چند آپشن جذاب مثل صفحه نمایش لمسی و دوربین دید عقب هم به دلچسب‌تر کردن استپ‌وی برای خریداران کمک شایانی نموده است.

این نکته وقتی اثر روانی خود را بهتر نشان می‌دهد که می‌بینیم یکی از محصولات هم‌رده استپ‌وی مثل چری ایکس22 در حین رانندگی پدالش از جای خود خارج می شود یا اینکه در حین تست و بررسی توسط خبرنگاران چپ شده و سطح پایدری بسیار فاجعه‌ای دارد. در چنین شرایطی، خریدار قطعا ریسک نمی‌کند و تنها به واسطه رنگ و لعاب بهتر محصولات چینی، به سراغ آنها نمی رود. هم اکنون با اینکه در رده استپ‌وی حدود 6 خودروی مختلف اعم از لیفان ایکس50، برلیانس سی3 کراس و جک اس3 وجود دارد، اما کمتر خریداری است که ترجیح می‌دهد اعتبار برند رنو و کیفیت آن را فدای چند آپشن اغواگر مثل سانروف و کروز کنترل نماید.