• ما مثل بچه‌هایی هستیم که دارند با بمب بازی می‌کنند
از دیدگاه یک فیلسوفِ دانشگاهِ آکسفورد ماشین‌های هوشمند از تغییرات اقلیمی تهدیدکننده‌ترند
فیلسوفی که روزگاری می‌خواست بدنش را منجمد کند تا شاید در آینده بتواند به زندگی باز گردد، حالا رئیس موسسۀ پژوهشیِ عجیبی در دانشگاه آکسفورد است. جایی که معمولاً تا سحر پشت میزش می‌نشیند و سناریوهای ممکن برای انقراض بشر به دست ربات‌های هوشمند را پیش‌بینی می‌کند. پروفسور نیک باستروم معتقد است هوش مصنوعی همانقدر که رؤیایی است، می‌تواند کابوس‌وار هم باشد.
• زیست‌فناوری و هوش مصنوعی سلسله‌مراتب طبقاتی جدیدی ایجاد می‌کنند
نابرابری در طول قرن بیستم کاهش یافت، اما نابرابرترین جامعۀ ممکن در آینده منتظر ماست
زندگی انسان‌ها پیش از انقلاب کشاورزی زندگی‌ای بسیار برابرتر از امروز بود. اما آغاز کشاورزی و یکجانشینی نابرابری‌های هرچه بیشتری میان انسان‌ها به وجود آورد. رفته‌رفته نابرابری به چیزی طبیعی و بدیهی تبدیل شد، تا آنکه با آغاز انقلاب‌های دوران مدرن بار دیگر جوامع تلاش برای برابری را پی گرفتند. مدرنیته می‌گفت برابری چیزی «غیرطبیعی» است و انسان‌ها همه برابرند. اما شاید عصر جدیدی در راه باشد، عصری که در آن نابرابری به چیزی «طبیعی» تبدیل شود.
• بهشت‌هایی که زشت‌تر از جهنم از آب در آمد
باید به آیندۀ تکنولوژیک جهان خوش‌بین بود یا بدبین؟ کتابی جدید تاریخی از این دوگانه را نوشته است
دانشمندان و مهندسان در کنفرانس‌های خبری‌شان مدام از تکنولوژی‌های جدیدی که ساخته‌اند حرف می‌زنند و وعده می‌دهند که محصول جدیدشان دنیا را جای بهتری خواهد کرد. در مقابل آن‌ها فیلسوفان و ادیبانی هم پیدا می‌شوند که بپرسند جای بهتری برای چه کسانی؟ احتمالاً جواب این سؤال چنین است: ثروتمندان، قدرتمندان و از همه بیشتر، دیکتاتورها. مهندسان به آینده خوش‌بین‌اند، فیلسوفان بدبین. اما بالاخره حق با کیست؟
• آینده‌پژوهی از جان ما چه می‌خواهد؟
آینده‌پژوهان گاهی حرف‌های خنده‌دار می‌زنند، اما ممکن است همین حرف‌ها آیندۀ ما را رقم بزند
آینده‌پژوهان در نگاه اول خل‌وضع به نظر می‌رسند. اما همه‌شان از یک قماش نیستند. برخی ثروتمندانِ مرفهی هستند که دلشان می‌خواهد بدنشان را منجمد کنند تا یک روز در آینده به زندگی بازگردند، بعضی نگران آن هستند که یک هوشِ مصنوعیِ برتر انسان‌ها را زیر سلطۀ خود بگیرد. و برخی دل‌مشغول همین آدم‌های معمولی‌ای هستند که گرفتار سیستم‌های دیجیتال شده‌اند. اما اگر مسئله صرفاً بر سر قدرت و ثروت باشد چه؟
• آخرین شغلِ روی زمین
ویران‌شهرِ واقعی آن است که، از بیم بیکاریِ گسترده، مانع انقلاب صنعتیِ سوم شویم
دانشمندان می‌گویند در سی سال آینده ماشین‌ها می‌توانند پنجاه‌درصدِ شغل‌های ما را در دست بگیرند. جالب‌تر اینکه ماشین‌ها همین حالا نیز کارهایی را انجام می‌دهند که یک دهه پیش باورکردنی نبود. گویا انقلاب ماشینی‌شدن با سرعتی بیشتر از تصور ما پیش می‌رود و این همان چیزی است که دست‌مایۀ انمیشین کوتاه و تأمل‌برانگیز «آخرین شغلِ روی زمین» شده است. ضمن تماشای این انیمیشن سه‌دقیقه‌ای، یادداشت کوتاه پل میسن دربارۀ عصر پساشغل را بخوانید.
