آرمان-شهر

شاید اثری فرهنگی باشد یا شاید واقعا جغرافیا بتواند دلبستگی خاصی در آدم‌ها ایجاد کند. فعلا بدون پاسخ‌دادن به این چرایی هم روشن است که برای خیلی از آدم‌ها «وطن» چیزی بیش از یک جغرافیاست که صرفا در شناسنامه به آن اشاره شود. وطن جایی است که برای آن آرزوهایی داریم؛ جایی که می‌خواهیم « رویایی» باشد. ایران رویایی برای هر کسی یک معنی خاص دارد.

مدت‌هاست که گرفتن عکس یادگاری در میدان آزادی مثل سابق مُد نیست. خبری از چنارستان‌ها و توتستان‌های قدیم تهران نیست و از آن درخت‌ها، چندتایی در برخی کوچه پس کوچه‌های شهر باقی مانده است و جای هر خانه حیاط‌دار را برج‌هایی با باندهای هلیکوپتر گرفته است.

تابستان امسال شهروندان آزگاردیا اولین کشور فضایی در اتریش گرد هم آمدند. اما آیا جامعه‌ای که آرزوی خلق آن در مدار زمین را دارند به‌واقع یک آرمان‌شهر است؟

تابستان امسال شهروندان آزگاردیا اولین کشور فضایی در اتریش گرد هم آمدند. اما آیا جامعه‌ای که آرزوی خلق آن در مدار زمین را دارند به‌واقع یک آرمان‌شهر است؟

انسان تنها موجودی است که می‌شود درباره‌اش تاریخ نوشت، تاریخِ سرنوشت او از غارهای تاریک تا زندگی در برج‌های سربه‌فلک‌کشیده

حقوق بین‌الملل همواره به تاریخ خودش و به جایگاهی که در تاریخ جهانِ مدرن داشته است با اکراه پرداخته است

توجه به آخرالزمان و مسئله ی پایان دنیا در همه ی ادیان و آیین های بزرگ به چشم می خورد. البته در میان آن ها، ادیان ابراهیمی بیش ترین اهتمام و پرداخت به این مسئله را دارند

اندیشه ساختن مدینه فاضله ای که در آن، شهروندان، فضیلت محور و ارزش مدار زندگی کنند و زمینه بسط و توسعه معنویت و صلح و صفا و پاکی را - که به رشد و تعالی انسانیت می انجامد - برای آنان آماده کند، از دیرباز، در ذهن همه متفکّران و مصلحان و دل سوزان جامعه بشری، مطرح بوده و هر کدام، به فراخور افق فکری خویش، طرحی در انداخته اند و الگویی را پیشنهاد کرده اند.

آرمان شهر، با نام های گوناگونی چون: مدینه فاضله، ناکجا آباد، شهر خدا، جامعه توحیدی و در اصطلاح غربی ها «اتوپیا (Utopia)»،1 به جامعه آرمانی و ایده آل انسان گفته می شود و ویژه مکانی خاص نیست و در واقع، هر جایی است که در آن، همه مردم، با نیک بختی و سعادت در کنار یکدیگر، در صلح و آرامش به سر می برند و در آن جا از ظلم و فساد، اثری نیست.

قرآن، به عنوان اصل و بنیاد مکتب توحیدی اسلام، از بدو تولّد خویش تا به امروز، در آوردگاهی بیهماورد، چنان در عمق جان حقیقتجویان رخنه کرده که هنوز هم پس از گذشت چهارده قرن، همچنان یگانه پناهِ خداجویان و تشنگان کلام وحی است؛ دریایی که از اقیانوس بیکران وحی بهرهمند است