تعطیلات سال نو فرصت بسیار خوبی برای آحاد مردم است تا در آستانه آغاز سال جدید دیداری با سینما و فیلم‌های حاضر بر پرده تازه کنند و برای سینمای ایران هم فرصت کم‌نظیری ست تا علاوه بر سینما دوستان و مخاطبان همیشگی‌اش، به دل مردم عامه نفوذ کند و آن‌ها را به سالن‌ها و آمفی‌تئاترها بکشاند. سینمای ایران امسال در اکران نوروزی خود، فیلم‌های متنوع و متفاوتی دارد که می‌توانند پاسخگوی سلایق و روحیات مختلف باشند. اگر هدفتان تماشای یک فیلم خوب و جدی سینمایی ست، اگر به دنبال آثار ارزشی و فاخر می‌گردید یا فیلم کمدی خانوادگی، یک عاشقانه، فیلمی اجتماعی یا حتی انیمیشنی کودکانه، همه‌شان را می‌توانید این روزها بر پرده سینماها پیدا کنید. اکران نوروزی سال 97 از این حیث، یعنی تنوع آثار و ژانرهای گوناگون، نوید یک شروع خوب و رنگارنگ را بر سال سینمایی پیش رو می‌دهد و صمیمانه امیدواریم این روحیه متنوعش را در طول سال هم حفظ کند.
احتمالاً نام فیلم‌هایی مثل «لاتاری»، «مصادره» یا «به‌وقت شام» را این روزها زیاد می‌شنوید و آمار فروش هم نشان می‌دهد که این سه فیلم بیش از همه فیلم‌ها دیده‌شده‌اند هرچند فضایی هم سو دارند. فیلم‌های دیگر اکثراً در حاشیه مانده‌اند و سایه این دو فیلم بر سرشان سنگینی می‌کند. در اینجا به معرفی چهار فیلم این‌چنینی می‌پردازیم که احتمالاً نامشان را کمتر از آثار پرفروش این روزها شنیده‌اید:
1ـ لونه زنبور
«لونه زنبور»، با حضور دو ستاره مطرح این روزهای سینمای کمدی یعنی محسن کیایی و پژمان جمشیدی، شناخته‌شده‌ترین فیلم در میان این چهار اثر است که در جدول فروش فیلم‌ها هم بعد از آثاری که ذکرشان رفت، رده چهارم را به خود اختصاص داده. یک کمدی مهیج خانوادگی با مقادیر زیادی فرار و زدوخورد شبیه به کمدی‌های اسلپ استیک و البته نمونه‌ای معمولی و متوسط از کمدی‌های ایرانی که اخیراً زیاد ساخته می‌شوند. فیلم‌هایی که هدفشان تنها خنداندن مخاطب است و دنبال چیزی بیشتر از آن نیستند. پس اگر می‌خواهید با خانواده یا دوستان دورهم باشید و سینمایی هم بروید و کلی بخندید، «لونه زنبور» گزینه مناسبی برای شماست. برزو نیک نژاد که او را با «زاپاس» به یاد می‌آوریم بعد از سال‌ها کار در تلویزیون در فیلم‌های اخیرش نشان داده که بیشتر با فرمتی تلویزیونی یا به عبارتی صداوسیمایی جلو می‌رود و همین مسئله تماشا «لونه زنبور» را برای سینما دوستان و مخاطبان جدی کمی سخت می‌کند.
2ـ فراری
بهجرئت می‌توان گفت «فراری» یکی از بهترین فیلم‌های علیرضا داوود نژاد در سال‌های اخیر است که آن هذیان‌گویی همیشگی فیلم‌های آخر استاد نظیر «کلاس هنرپیشگی» یا «مرهم» یا «روغن مار» را ندارد و یک فیلم سرراست، خوش‌ساخت و تأمل‌برانگیز است؛ اما نه از آن دسته فیلم‌های تأمل‌برانگیزی که می‌خواهند مفاهیم اجتماعی قلمبه‌سلمبه‌شان را به هر قیمتی و به‌زور صد ایماواشاره و دیالوگ‌های رو و دم‌دستی به خورد مخاطب بدهند. بلکه مفاهیم موردنظر کارگردان درباره شکل زیست نسل جدید دهه هفتادی، آرمان‌ها و باورهایشان و تقابل میان این نسل با نسل‌های قبل‌تر از خود در دل روایت و داستان جذاب فیلم تنیده شده‌اند و تماشاگر را غرق در فضای فیلم می‌کنند. بازی ترلان پروانه و محسن تنابنده به یاد ماندنی‌ست و باورپذیری فیلم را دوچندان می‌کند. اگر به دنبال تماشای فیلمی اجتماعی و درعین‌حال سرحال و سرزنده هستید که به‌جای سیاه نمایی‌های رایج به داستانش اهمیت می‌دهد، تماشای «فراری» را از دست ندهید.
3ـ خرگیوش
اگر از مخاطبان پیگیر سینما باشید نام مانی باغبانی حتماً به گوشتان خورده است. او سال‌ها پیش کار خود را به‌عنوان منتقد در سینما آغاز کرد، سپس سراغ فیلم‌نامه‌نویسی رفت و آثاری مانند «مهمونی کامی»، «نهنگ عنبر» و «مادر قلب اتمی» را نوشت که «مهمونی کامی» هنوز هم توقیف است و «مادر قلب اتمی» هم با دردسر زیادی پایش به اکران عمومی باز شد. باغبانی حالا اولین فیلم خود یعنی «خرگیوش» را ساخته که اکنون در اکران نوروزی قرار دارد. البته اکران «خرگیوش» هم حواشی خاص خود را داشت و مدتی هم در توقیف به سر می‌برد. همین مسئله میتواند کنجکاوی برای تماشای فیلم را قوت ببخشد. باغبانی نشان داده که یک جای کارش در اکثر اوقات با ممیزی و توقیف گره خورده است و همین مسئله در نوع خودش بسیار جالب‌توجه میتواند باشد.
4ـ فیلشاه
دومین انیمیشن جدی گروه هنر پویا که در پی موفقیت «شاهزاده روم» انیمیشن قبلی این گروه انیمیشن‌سازی، به کارگردانی هادی محمدیان ساخته‌شده و تنها انیمیشن حاضر در بخش رقابتی جشنواره سی و ششم فیلم فجر هم بود. هرچند که «فیلشاه» ازنظر تکنیکی و ساخت بسیار قوی به نظر می‌رسد و کیفیتش نشان از پیشرفت قابل‌ملاحظه در صنعت انیمیشن‌سازی ایران دارد، اما به همان میزان هم نشان می‌دهد که چقدر در استفاده از قوه تخیل و پرواز دادن فانتزی‌های ذهنی کودکانه‌مان خام و کم‌تجربه و البته محافظه‌کار هستیم. «فیلشاه» مشکل اساسی‌اش در همین است. عدم سازمان‌دهی درست قوه تخیل در اثری که می‌خواهد شاه و فیل را به دین و باورهای مذهبی ربط دهد و از هیچ عنصر خلاقانه‌ای هم در این میان استفاده نمی‌کند. «فیلشاه» هرچند که انیمیشن است اما برای کودکان ساخته و طراحی نشده و تعدد فیل‌ها که همگی قیافه‌هایی یکسان دارند و هیچ عامل تمیز و تشخیصی میانشان موجود نیست و تغییر ناگهانی و گیج‌کننده آن برای رسیدن به یک پایان‌بندی دینی و آرمان‌گرایانه باعث می‌‌شود هیچ بچه‌ای فیلم را درک نکند و دوست نداشته باشد، هیچ بزرگ‌سالی هم! چه مخاطب جدی و پیگیر سینما و چه تماشاگران عامه.
همچنین بخوانید:
در نوروز 97 چه فیلم‌هایی را بر روی پرده ببینیم
کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.
Post Views:
42
