تعداد اسباب بازی‌های کودکان پرتحرک
یک کودک آرام می‌تواند هم‌زمان چندین اسباب‌بازی داشته باشد، ولی یک کودک پرتحرک و شلوغ، ممکن است اگر چندین اسباب‌بازی در اختیار داشته باشد، هیجان‌زده و برانگیخته شود. بنابراین برای کودکان پرتحرک، اسباب بازی‌های کمتری تهیه کنید. کلاً اسباب‌بازی‌های اضافه را کنار بگذارید و اسباب‌بازی‌های خراب و شکسته را دور بیندازید یا اگر می‌توانید، آنها را تعمیر کنید و به کودکان دیگر بدهید. حتی به کودک خود یاد دهید که اسباب‌بازی‌هایش را به کودکان محروم یا سازمان‌های خیریه ببخشد.
پاداش دادن
در انتها اگر کودکتان از اسباب بازی و وسایلش به خوبی مراقبت کرد، به او پاداش دهید. گاهی لازم است برای کودک خرابکار امتیاز تعیین کنید تا اسباب‌بازی‌اش به او بازگردانده شود. گاهی هم پاداش کلامی برای مراقبت‌های معمولی کودک از وسایلش کافی است.
والدین بهترین الگو برای فرزندانند؛ پس از وسایل و لوازم خود به درستی استفاده کنید تا الگوی بهتری در اختیار آنها قرار دهید. به فرزندانتان مراقبت از نعمت‌هایی را که در اختیار دارند، بیاموزید. آنها را مصرف‌گرا بار نیاورید. قدرشناسی را از ابتدا به آنها آموزش دهید.
پس گرفتن اسباب‌بازی‌ها
گاهی لازم است تعداد مشخصی از اسباب‌بازی‌ها را در اختیار کودک قرار دهید و وقتی کارش تمام شد، آنها را پس بگیرید. بدین ترتیب کودکتان ارزش بیشتری برای اسباب‌بازی‌اش قائل خواهد شد. خصوصاً اگر سابقه خراب کردن اسباب‌بازی‌هایش را دارد، این روش می‌تواند مؤثر باشد.
قوانین استفاده از اسباب‌بازی‌ها
برای بازی کودک قوانینی وضع کنید. به او بیاموزید که چگونه با اسباب‌بازی‌هایش بازی کند و چگونه وقتی آنها را لازم ندارد، کنار بگذارد تا خراب نشوند. کاری کنید تا کودک با کنار انداختن اسباب‌بازی آنها را بی ارزش نکند.
راه‌های ابراز درست احساس را به کودک بیاموزید
کودک شما باید بداند عصبانی شدن اشکالی ندارد، ولی نباید عصبانیتش را با کتک زدن، داد و فریاد، شکستن و پرتاب کردن و مشابه اینها نشان دهد. به او بیاموزید درباره احساسش هرقدر هم منفی باشد، صحبت کند. اول خودتان این روش را با رفتارتان به او بیاموزید تا احساسش را کلامی کند.
برای مثال بگویید: «من خیلی عصبانی هستم، چون چرخ خیاطی‌ام دوباره از کار افتاده. تعمیرکار همین حالا اینجا بود و کلی پول گرفت؛ اما باز هم خراب شده است. باید دوباره به تعمیرکار تلفن بزنم، ولی باید خودم را کنترل کنم تا پرخاش نکنم...» تا زمانی که کودکتان این روش را بیاموزد، لازم است عصبانیت خود را کلامی کرده و به او گوشزد کنید تا یاد بگیرد. البته اگر کودک شما کوچک‌تر است، اول روی احساس او اسم بگذارید؛ چون او حتی احساس خشم خود را هم نمی‌شناسد.
برای مثال، وقتی مشغول بازی ساختمان‌سازی است و نمی‌تواند دو قطعه را با هم جفت کند، ممکن است به گریه بیفتد و قطعات را پرتاب کند. در اینجا لازم است به او بگویید: «نباید اسباب بازی‌ها را پرتاب کنی. چون نتوانستی قطعات را جفت کنی ناراحت شده‌ای؛ حالا برو آنها را بیاور تا کمکت کنم».
یا بگویید: «اگر به جای گریه کردن و پرتاب کردن قطعات از من کمک بخواهی، خوشحال می‌شوم کمکت کنم» اگر باز هم به پرتاب آنها ادامه داد، بگویید: «انگار هنوز برای این بازی آمادگی نداری ،پس فعلا آن را برمی‌دارم».
برای خواندن بخش اول- خراب نکن- اینجا کلیک کنید.