میزان سوختگی در ایران طبق آمار اعلام شده هشت برابر متوسط جهانی است و تجهیزات لازم مانند تخت های سوختگی بسیار محدود است؛ کمبود در این زمینه در کنار پوشش بیمه ای محدود، بیماران سوخته را با مشکلات بسیار عدیده ای روبه رو کرده است.
به گزارش به نقل از ایرنا، در زمینه کمبود تخت های سوختگی به گفته وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی حداقل برای 25 هزار سوختگی در سال نیاز به 2 هزار تخت بیمارستانی و 400 تخت ICU داریم درحالی که اکنون کمتر از 50 درصد تعداد مورد نیاز در کشور وجود دارد و تعداد ICUها نیز حداکثر 100 تخت است.
بیشتر بیماران سوخته از طبقات محروم جامعه هستند و از طرف دیگر هزینه های درمان سوختگی بسیار سنگین است و آنها در بیشتر موارد حتی از پرداخت هزینه های درمان در بیمارستان های دولتی نیز ناتوان هستند.
به گفته وزیر بهداشت، این بیماران باید هزینه های بسیار سنگینی بپردازند؛ بخش خصوصی هرگز در این بخش سرمایه گذاری نمی‌کنند و بخش های دولتی نیز ترجیح می دهند سایر زمینه ها را گسترش دهند.
بیماران سوخته معمولا به 10 تا 30 عمل پرهزینه نیاز دارند تا بتوانند توانایی نسبی و حرکتی اندام خود را به دست آورند؛ از این رو لازم است در زمینه سرمایه گذاری در تامین تجهیزات و تخت های مورد نیاز و پوشش بیمه ای بیشتر این بیماران اهتمام بیشتری صورت گیرد.
دکتر علوی عضو انجمن بیماران سوخته و متخصص جراحی پلاستیک روز سه شنبه درخصوص کمبود مراکز جامع سوختگی در کشور گفت: تعداد مراکز مرجع در ایران محدود است و مراکزی که مرجع نیستند و بخش سوختگی ندارند، بیماران سوخته خود را به این مرکز ارجاع می دهند.
وی افزود: یک مرکز مرجع در شرق کشور واقع در مشهد است با نام مرکز گلستان که از خراسان شمالی و جنوبی بیمار پذیرش می کند، در مرکز کشور مرکز مرجع تهران و در غرب کشور مرکز مرجعی در شهر شیراز قرار دارد.
علوی ادامه داد: این مراکز تقریبا تخصص های مورد نیاز و تجهیزات و امکانات درمانی را دارند اما حدود یک پنجم تخت های سوختگی را که باید در یک مرکز مرجع باشد، دارا هستند و در این زمینه با مشکلات جدی روبه رو هستیم.
وی خاطرنشان کرد: در زمینه بانک پوست و مرکز مطالعات سلول های بنیادی نیز با مشکلات و کمبودهایی روبه رو هستیم که البته با توجه به وضعیت اقتصادی کشور در شرایط کنونی این وضعیت قابل قبول است.
** هزینه های سوختگی
عضو انجمن بیماران سوخته در مورد هزینه های سوختگی نیز گفت: این بیماران از زمان بستری شدن تا پایان دوره درمان حاد و ترخیص به ازای هر درصد سوختگی 2 تا 3 میلیون تومان باید هزینه کنند.
ناصری پور افزود: پس از پایان دوره حاد بیماری، آنها دچار مشکلات دیگری در زمینه عملکرد دست و پای سوخته یا ظاهر آسیب دیده می شوند؛ درمان این بیماران انتهایی ندارد و اینکه آنها به چه تعداد جراحی نیاز دارند و چه میزان هزینه را باید متحمل شوند، قابل پیش بینی نیست.
وی توضیح داد: به عنوان نمونه فردی که دچار سوختگی در ناحیه صورت می شود، درمان ها هیچگاه به حدی که از دید بیمار رضایت بخش باشد، نمی رسد؛ بنابراین هزینه های بیماران سوخته در فاز حاد و مزمن قابل پیش بینی نیست و ممکن است نامحدود باشد.
ناصری پور گفت: جراحی های مربوط به سوختگی های شدید و عمقی حاد را فقط جراحان پلاستیک انجام می دهند؛ در جراحی برای درمان سوختگی های ناحیه صورت، همین قدر که صورت بیمار عملکرد بویایی، بینایی، غذاخوردن و حرف زدن را داشته باشد، از نظر پزشکی کافی است و درمان به اتمام رسیده اما افراد سوخته به دلیل ظاهر نازیبا از نظر روانی و اجتماعی با مشکلات عدیده ای مواجه می شوند، به همین دلیل تمایل به انجام جراحی های زیبایی دارند.
وی افزود: این درحالی است که برای داشتن ظاهری قابل قبول باید تعداد زیادی جراحی پلاستیک انجام شود که از نظر بیمه ای جنبه زیبایی دارد و بیمه هزینه های درمانی سنگین آن را پرداخت نمی کند.
ناصری پور گفت: یک عمل جراحی مزمن سوختگی بسیار زمان بر و هزینه بر و طاقت فرسا است و نتیجه آن نیز چندان رضایت بخش نیست؛ بیمه ها دستمزد این عمل ها را نیز به سختی پرداخت می کنند.
وی به هزینه سنگین لباس های سوختگی که برای جلوگیری از آوردن گوشت اضافه در بدن و جای سوختگی (اسکار) استفاده می شود، اشاره کرد و افزود: این لباس های بیمه نیستند و بیماران توانایی تهیه آن را ندارند به همین دلیل با عوارض بیشتری مواجه می شوند؛ هزینه این عوارض را بیمه ها پرداخت می کنند ولی اگر بیمه هزینه لباس را تامین کند، هم بارمالی کمتری بر دوش خود می گذارد و هم اینکه بیماران با مشکلات کمتری مواجه می شوند.
** انواع سوختگی ها
ناصری پور سوختگی ها را به دو گروه تقسیم کرد و گفت: سوختگی به صورت کلی دارای دو فاز سطحی و حاد است؛ در سوختگی های سطحی، بیمار به صورت سرپایی درمان می شود و نیازی به بستری ندارد.
وی افزود: در فاز حاد برخلاف سوختگی های سطحی، زخم ها عمیق هستند و جای آنها به صورت پررنگ و نامنظم باقی می ماند؛ بیمارانی که دچار این نوع سوختگی می شوند، نیاز به جراحی دارند و برای ترمیم از پوست نواحی دیگر بدن آنها استفاده می شود.
ناصری پور گفت: وقتی درصد سوختگی و عمق آن زیاد می شود، مشکل فقط اسکار نیست و ممکن است به دلیل از دست رفتن عملکرد صحیح پوست، جان بیمار به خطر قرار بیفتد.
* سوختگی استنشاقی
وی اظهار کرد: این نوع سوختگی بیشتر در افرادی رخ می دهد که در فضای بسته ای که آتش سوزی رخ داده محبوس می شوند؛ اگر سوختگی بدن با این نوع سوختگی همراه باشد، مدت بستری و احتمال مرگ و میر را افزایش می دهد.
ناصری پور گفت: اگر بیماری دچار سوختگی استنشاقی شود و فاز حاد آن را طی کند، به غیر از سوختگی های حرارتی که در پوستش رخ می دهد، عارضه طولانی مدت حادی نخواهد داشت.
وی تاکید کرد: از آنجایی که این سوختگی ها درمان جراحی ندارند، کادر پزشکی باید نقش خود را به موقع و به خوبی ادا کنند وگرنه بیمار ممکن است جان خود را از دست بدهد.
* سوختگی الکتریکی
ناصری پور گفت: سوختگی های الکتریکی در اثر برق فشار قوی رخ می دهند و بیشترین میزان مرگ و میر این سوختگی ها در همان محل حادثه اتفاق می افتد؛ زمانی که الکتریسته از بدن فرد رد می شود، می تواند سبب ایست قلبی و مرگ شود اما معمولا بعد از آن مرگ و میری ندارد.
وی افزود: این سوختگی ها محدودیت های بسیار شدیدی ایجاد می کنند یعنی اینکه آسیب ها بسیار شدید و با اختلال عملکردی اندام ها همراه هستند و حتی در مواردی می توانند منجر به قطع عضو شوند.
