قصر ابونصر شیراز یا تخت مادر سلیمان به صورت بقایای بناها و یک حصار سنگی، دیوارهای آجری، ساختمان‌های خشتی و آستانه‌های سنگی فرو افتاده در شش کیلومترى شرق شیراز، بر بالاى یک تپه بقایاى بناها و یک حصار سنگى، دیوارهاى آجرى، ساختمان‌هاى خشتى و آستانه‌هاى سنگى فرو افتاده دیده مى‌شوند. در آن جا تعدادى نقش برجسته از نوع نقوش تخت جمشید نیز وجود دارند. از نقش برجسته‌ها و آستانه‌هاى سنگى عهد هخامنشى فقط یک آستانه بر پا مانده و نقش خدمتگزارى که ظرفى در دست دارد بر دیواره‌هاى آن حجارى شده است.
به عقیده برخى دانشمندان، قطعات مزبور را از تخت جمشید به این محل آورده و مورد استفاده مجدد قرار داده‌اند. در سال‌هاى 13-1311 شمسى هیأت علمى موزه « متروپولیتن » نیویورک کاوش‌هاى علمى در آنجا انجام داد و نمونه‌هاى سفال و قطعات ظروف سنگى عهد هخامنشى را با سکه‌ها و آثارى دیگر از عهد سلوکى، اشکانى و ساسانى کشف کرد. معلوم شد که در عهد اشکانیان بنایى محکم و محصور در آنجا احداث شده و در زمان ساسانیان هم مورد استفاده کامل بوده است.
احتمالاً پیش از دوران اسلام چندین قلعه در حول و حوش محل کنونى شهر شیراز فعلى وجود داشته و قصر ابونصر شیراز یکى از این قلعه‌ها بوده است. نام قدیم قصر ابونصر، تخت سلیمان است و زیر همین نام، محوطه پایین و مجاور قصر ابونصر را به نام «دشت خضر» مى‌‌خوانند و بقاعى هم در آنجا وجود دارندامروزه به محلی که در نزدیکی این قصر هست و در گذشته معروف به قصرابونصر بوده، شهرک امام حسین (ع) (انتهای خیابان شریف‌آباد فعلی) می‌گویند.
افرادی که در این شهرک زندگی می‌کنند، از اهالی قدیم این بنای تاریخی هستند. در تاریخ 24 شهریور 1310 به شماره 13 در فهرست آثار تاریخى ایران به ثبت رسیده است.
