الغدیر

سال ها بود که آیینه ای نبود تا تصویر تمام نمای «غدیر» را در آن به تماشا بنشینیم.

عالمان، امتداد تفکّر وحی اند و باقیمانده روح پیغمبران در خاک.

* او را بوئید و بوسید. مرواریدهای چشمش، روی گونه های کودک، می درخشید. چهرة زیبای «عبدالحسین»، دل «میرزا احمد آقا» را برده بود. سجده ای کرد و گفت: «خدایا شکر، عجب پسری!»

نسیم امید دگر بار وزیدن گرفته و رائحه ای جان بخش همه جا را عطرآگین نموده است ؛ این بار ، از خِطّة تبریز ، مولودی پای به گیتی می نهد که سر مست از جام علی علیه السلام است . این بار شمس فروزانی حلول می کند که افقِ خود را تا کرانه های شرق و غرب می گستراند و او «عبدالحسین امینی » است .

جهان تشیع، عالمان برجسته و تلاشگر بسیاری را به خود دیده است که بسترساز حق گرایی، روشن گری و باطل ستیزی بوده اند. آنان با یاری خواستن از انوار الهی، دروازه های سعادت به سوی جهان معنا را به روی همگان گشوده اند تا پرواز به سوی کمال را تجربه کنند.

بـا عـنـایـت بـه تـدبیر حکیمانه حضرت آیه الله خامنه ای (دامت بـرکـاتـه) در نـام گـذاری امـسال به نام مبارک امام علی(ع) که انـشـإالـلـه بـرکـاتی برای جهان اسلام و ایران اسلامی به همراه خـواهد داشت، بسیار به جا است که در این بخش از نشریه به زندگی یـکـی از بهترین خدمت گزاران غدیر بپردازیم، شخصیت بزرگواری که نام او با غدیر پیوندی ناگسستنی دارد و اگر ک ...

زمین و آسمان تبریز نورباران بود، بوی گل محمدی در فضای شهر پیچیده بود، بوی بهار می آمد، تبریز در شبی رؤیایی به سر می برد و صدای حمد، تهلیل و تکبیر از همه جا بلند بود; هزار و سیصدو بیست سال از هجرت رسول اکرم(ص) می گذشت، که «آقا میرزا احمد» صاحب پسر شد

شیخ عبدالحسین امینی در سال 1320ق. در تبریز، در دامنه کوه سهند به دنیا آمد؛ در خاکی که آزادمردان بسیاری داشت

علامه عبدالحسین امینی، در سال 1320 ق . در شهر تبریز متولد شد و مقدمات علوم را در آن شهر آموخت

علامه امینی، تحقیق: مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیّة (چاپ اول: قم، 1416ق [نشر 1418ق.] کتاب شریف الغدیر، پس از اولین چاپ جایگاه رفیع خود را یافت، و از کم تر کتابی چنین استقبال شده است، با توجه به جایگاه کتاب شریف الغدیر،لازم بود تحقیقی جدید و همه جانبه درباره این اثر گران سنگ انجام گیرد، که بحمداللّه در این تحقیق این مهم انجام شده است