امام-باقر-(-ع-)

امام محمد باقر (ع) پنجمین امام شیعیان، در سوم ماه صفر سال 57 هجری قمری در مدینه چشم به جهان گشودند و چهارمین بهار عمر خودشان را در کنار جد بزرگوارشان حسین بن علی (ع) و پدرشان امام سجاد (ع) سپری کردند. ایشان همانند پدر خود از وقایع سیاسی کربلا دور و در جوار پدر باقی ماندند تا اینکه هفتم ذی الحجه سال 114 پس از هجرت در سن 57 سالگی به شهادت رسیدند.

پنجمین ستارۀ فروزان آسمان امامت و هفتمین گوهر عرش عصمت و طهارت، حضرت امام محمدباقر(ع) در روز سوم ماه صفر و به نقلی در روز اول ماه رجب سال 57 ه

هفتم ذی الحجه یادآور شهادت جانسوز پنجمین پیشوای شیعیان جهان، امام محمد باقر(ع) است. آن گرامی در سوم صفر سال 57 ق در مدینۀ منوره دیده به جهان گشود و بعد از 57 سال زندگی پرافتخار و تلاش برای پاسداری از ارزشهای وحیانی اسلام، در هفتم ذی الحجه سال 114ق به فرمان «هشام بن عبدالملک» دهمین خلیفۀ بنی امیه، مسموم و در شهر مدینه به شهادت رسید.

امام باقر(ع) می فرمایند: «نَحْنُ خَزَنَةُ عِلْمِ اللَّهِ وَ نَحْنُ وُلَاةُ أَمْرِ اللَّهِ وَ بنَا فتَحَ الْإِسلَامَ وَ بِنَا یخْتِمُهُ وَ مِنَّا تَعَلَّمُوا؛[1] ما اهل بیت گنجینه دار علم خدا و متولیان دستورات پروردگاریم؛ چراکه اسلام از خانوادۀ ما آغاز شد و به وسیلۀ ما نیز کامل خواهد گردید، و (علم و دانش را) از ما بیاموزید.»

شیعه پژوهی و امامت پژوهی از موضوعاتی است که خاورشناسان به آن توجه ویژه داشته اند. اولین مطالبی که خاورشناسان درباره امامان شیعه به شکل اختصاصی بررسی کرده اند در مقالات دایرةالمعارف اسلام (١٨٨٥) یا کتاب مذهب شیعه دونالدسون (١٨٤٦) است

امامان معصوم (ع)، پس از رحلت پیامبر اسلام که فرهنگ و تمدن اسلامی را پایه ریزی فرمود، در طول حیات پربرکت خویش و با توجه به مقتضیات زمانی موجود، در شکل گیری فرهنگ و تمدن اسلامی، نقش تأثیرگذاری ایفا نمودند

در زمان امام باقر(ع) بدعت گرایان و دین سازان عقاید انحرافی و افکار باطلی را در میان شیعیان انتشار می دادند و آن حضرت وظیفه خود می دانست، با هر نوع افکار انحرافی و بدعتهای دینی مبارزه نماید و شعیان را با مبانی اعتقادی صحیح اسلامی آشنا سازد.

پژوهش درباره وضعیت شیعیان سده های نخست ، به ویژه در عصر حضور، بیشتر به بررسی اوضاع سیاسی شیعیان، اقدامات، جنبش ها، قیام بر ضد حکومت ها و امثال آن، اختصاص یافته و کمتر به اوضاع اعتقادی و اجتماعی شیعیان در عصر حضور ائمه پرداخته شده است

پس از رحلت رسول خداصلی الله علیه وآله شرایط برای نشر احادیث پیامبر گرامی صلی الله علیه وآله فراهم نگشت، بلکه موانعی پدید آمد که امّت اسلامی را از نقل و گردآوری»حدیث« و سیره پیامبر محروم ساخت؛ در حالی که بخش عظیمی از معارف و احکام در سنت رسول خدا نهفته بود و سخنان وی بخشی از وحی الهی را تشکیل می داد و نه تنها به سان قرآن، نافذ و معتبر ا ...

یکی از یاران و شاگردان ممتاز امام باقر(ع) و امام صادق(ع) بود که بـرجسته ترین مـتکلم و محدث زمان خود به حساب می آمد و محفلی وسیع از شیعیان را در کوفه هدایت می نمود[1] او در علم کلام و مسائل اعتقادی و استدلالی به قدری ماهر بود که متکلمان شیعه،شاگرد مکتب او محسوب می شوند.[2]