امام-حسن-مجتبی(ع)

دامنه شخصیّت بی مانند سبط اکبر پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم امام حسن مجتبی علیه السلام آنقدر وسیع و گسترده است که آثار و نشانه های آن در تمام کتاب های حدیث، تراجم، سیره، تاریخ و مناقب فراوان به چشم می خورد.

جریان شناسی دقیق دو طیف متعارض (صالحان و ناصالحان)، نشان می دهد که، «دنیازدگی و عدم دینداری» مردم، موجب پذیرش صلح از سوی امام حسن علیه السلام شد

شایان توجه است که این نوشتار اقتباس و تلخیصی از کتاب «صلح امام حسن علیه السلام » تألیف شیخ راضی آل یاسین و ترجمه مقام معظّم رهبری (مدّ ظلّه العالی) می باشد.

شور و شوق عجیبی در میان مسلمین حاکم بود، مدینه با حضور پیامبر صلی الله علیه و آله و اهل بیتش فضای غریبی داشت، به راستی مدینه نه قبل از آن روزگار و نه بعد از آن، هیچ گاه چنان عظمتی نداشت.

صلح امام حسن(ع) یکی از مهمترین فرازهای تاریخ تشیع است و از این رو مورخان اسلامی از همان روزهای نخست واقعه به تهیه گزارشاتی تاریخی در این زمینه اقدام کرده اند که به پیروی از روش نگارش کتاب تاریخ در قرون اولیه به سبک روایی تهیه شده است

سلام بر گل زیبای مجتبوی در بوستان حُسن نبوی، سبط اکبر، الگوی کمال و آینه جمال، که میلادش در نیمه رمضان، رویِش گلی در بوستان ماه خدا بود.

نام مبارک امام مجتبی علیه السلام یعنی «الحسن» هدیه جبرئیل به رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم بوده1 و این نام در دنیا نبوده بلکه از نامهای اهل بهشت است

سیده نفیسه (نواده امام حسن مجتبی (علیه السلام)، عروس امام صادق (علیه السلام) و عمه حضرت عبدالعظیم حسنی) در ایامی که در مدینه اقامت داشت، از جهاتی برایش برکات فراوانی به ارمغان آورد زیرا می توانست از بارقه بارگاه مطهر جدّش رسول اکرم (صلی اللّه علیه و آله و سلّم) بهره گیرد

اشاره شد که سیده نفیسه در مکه دیده به جهان گشود و نشو و نمایش، در مدینه صورت گرفت. او در بوستان علوی و گلستان اهل بیت(ع) به شکوفایی رسید، پدرش حسن انور فرزند زید بن حسن بن علی(ع) است

تعیین خلیفه و جانشین و امام پس از پیامبر صلی الله علیه و آله به امر و فرمان الهی است. شاهد این مدّعا ماجرای ذیل می باشد: پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله هنگامی که در مکه بود، گاه به سراغ قبایل عرب می رفت و آنها را به اسلام دعوت می نمود