امام-زمان-(عج)

وقتی به خطبه های آتشینِ قافله سالار اسرای کربلا و یا حتی به دوران زندگی ایشان مراجعه می کنیم و صفحات تاریخ را ورق می زنیم، می بینیم که حضرت زینب (س)، همواره شاهد افرادی بوده اند که عهدشکنی، سرلوحه ی برنامه هایشان بوده است

در فصل اول، استاد چنین بیان کرده اند: آدمی دو ویژگی مهم دارد؛ الف: شناخت و معرفت ب: عشق و محبت. رفتارهای محبانه ما در احترام و توسل به اولیای الهی و برگزاری مراسم جشن و سرور در ایام شادی و مراسم عزاداری در ایام غم و عزای ایشان برای این است که عواطفمان جهت یابد و رابطۀ عاطفی ما با اولیای خدا پا برجا بماند و رشد کند

پژوهشگر پژوهشگاه علوم وفرهنگ اسلامی از انتشار کتاب «لغزش‌های اعتقادی در عصر غیبت؛ گونه‌ها، ریشه‌ها و راهکارها» در آینده نزدیک خبر داد.

پژوهشگر پژوهشگاه علوم وفرهنگ اسلامی از انتشار کتاب «لغزش‌های اعتقادی در عصر غیبت؛ گونه‌ها، ریشه‌ها و راهکارها» در آینده نزدیک خبر داد.

امامت، به معنای پیشوایی، پیشروی، و رهبری است. امام نیز به معنای پیشوا، پیشرو، مقتدا،[1] قیم، مصلح، الگو، راه اصلی و راهنما است. کسی یا چیزی که از آن پیروی شود، انسان باشد یا کتاب یا چیزی دیگر، به حق باشد یا بر باطل، امام است.[2]

شیعه با بهره مندی از برهان های عقلی و آموزه های آفتاب گون پیشوایان معصوم علیهم السّلام، بر این باور است که در هر زمان، برای انسان ها، ناگزیر باید حجّتی[1] از طرف خداوند نصب شود.[2]

مآخذ امامیه گزارش می دهند که مردی از اهل قم گفت: روزی در مجلس احمد بن عبد الله بن خاقان که از طرف خلفاء والی اوقاف و صدقات در قم بود و نهایت عداوت نسبت به اهل بیت رسالت داشت، حاضر بودم، در مجلس او از سادات علوی که در سرّمن رأی بودند، صحبت به میان آمد.

موعودگرایی و مهدویت از مسائل مهمی است که نه تنها مورد تأکید آیات (قصص: 5؛ نور: 55؛ توبه: 33؛ صف: 9) و روایات (کلینی، 1407ق: ج 1، 333) قرار گرفته بلکه اندیشه وران عرصه های مختلف علوم اسلامی اعم از محدثان (طوسی، 1411ق: 3)، متکلمان (شیخ مفید، 1413ق: ج 2، 339)، مفسران (سبزواری، 1419ق: 336؛ صدرالمتألهین، 1366: ج 6، 302) و حتی برخی فیلسوفان (صدرالمتألهی ...

اکثریت شیعه در طول تاریخ، در برابر اقلیتی ناچیز، هیچ شکی در ولادت امام زمان(عج) نداشتند.[1] ولادت امام زمان(عج) را از طرق مختلفی می توان ثابت نمود

بر اساس آینده نگری دینی، سرانجام، جهان شاهد انقلابی بزرگ می باشد که به شکل گیری حکومتی جـهانی مـنجر می شود: (وَ لَقَدْ کتَبْنا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکرِ أَنَّ الْأَرْضَ یرِثُها عِبادِی الصَّالِحُونَ ( (انبیاء: 105)