بیت-المال

سخن گفتن، از واژة مقدس عدالت و عدالت خواهی که از رایج ترین واژه های قرآنی، حقوقی، سیاسی و فرهنگی است، کاری دشوار و حساس و در عین حال، شیرین و آرام بخش است.

سخن گفتن درباره علی(ع)، ابرمرد جهان اسلام و انسانیت کاری است بس دشوار و سنگین که هرکس را توان قلم فرسایی و سخن گفتن درباره آن نیست. علی(ع) وجودی است چند بعدی و جامع اضداد; شجاع است و پر صلابت، سخنوری است بلیغ و فصیح. در محراب عبادت عابدی است گریان و لرزا ن و زاهدی است خداترس.

علی(ع)پس از دوران جانسوز بردباری، عهده دار اداره حکومتی شدکه دوره آرامشش را سپری کرده و زمان رنجش های دلخراش آن فرارسیده بود

«حضرت علی (ع) خود بهتر از هر کس این راه درمان را می دانست و به آن تصریح می کرد; اما اجرای آن را با اصول و ارزش های الاهی خویش ناسازگار می شمرد و این نوع اصلاح را موجب فساد خود و دینش می دانست; زیرا این کار فساد حاکم اسلامی و نزدیک ترین فرد به رسول خدا (ص) به شمار می آمد و جز نابودی اصول و ارزش های دینی نتیجه ای نداشت

1. سیاست تقسیم مساوی بیت المال و در نظر نگرفتن امتیازات شخصی و شرافت های قبیله ای، سیاستی کاملاً اسلامی و مطابق با قرآن و سنت نبوی بود.

سؤال: با توجه به اینکه مردم می دانستند پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله امام علی علیه السلام را برای جانشینی خود انتخاب کرده، چرا حضرت علی علیه السلام را رها کردند و یار و یاور دیگر خلفاء شدند؟

سیاستمداران جهان با توجّه به جهان بینی خاص خود، در مسئله حکومت دیدگاه های مختلفی را مطرح کرده اند. علی(ع) بارها در گفتار و کردار خود، نشان داده اند که حکومت، ارزش ابزاری دارد نه ذاتی

در سال دهم هجری رسول اکرم(ص)، علی(ع) را به یمن فرستادند تا پارچه هایی را که مسیحیان نجران متعهد شده بودند تا به مسلمانان بدهند، از آنها تحویل بگیرد

تقسیم عادلانه بیت المال بارها موجب اعتراض افراد می شد؛ از جمله روزی گروهی به علی(ع) مراجعه کردند و با تندی از آن حضرت پرسیدند؛ چرا در تقسیم بیت المال به اموری چون سبقت در اسلام و موقعیت اجتماعی و شرافت خانوادگی توجه نمی کند و به همه، به یک اندازه پرداخت می کند؟ حضرت با ناراحتی فرمودند: آیا از من می خواهید که سنت پیامبر اکرم(ص) را زیر پا بگذارم و ب ...

وقتی در سال 36 علی(ع) قیس بن سعد را به عنوان استاندار به مصر فرستادند دستورهایی بدین شرح به او دادند: