تربیت-دینی

رفتار با کودکان و نوجوانان، امری بسیار حساس و دقیق است. بعضی از حرکت ها و رفتارهای پدر یا مادر یا مربی، ناخواسته و ناآگاهانه، شخصیت کودک و نوجوان را حقیر و ضعیف می کند

مهم ترین خصیصه قرن حاضر «ساخت زدایی » است که زاییده انقلاب ارتباطات است . تربیت دینی در گذشته بر ایجاد مرزهای قرنطیه ای و تربیت گلخانه ای استوار بود، حال آنکه تربیت در مفهوم دقیق آن به عناصری چون تبیین، تحول درونی و نقادی تعریف می شود

تربیت دینی به مفهوم فراگیر آن که به معنای آموزش و پرورش دینی است؛ می تواند کلیدی ترین نقش را در توسعه معنوی و کمال یک جامعه دینی ایفا نماید

پژوهشگران در دانشگاه «بیرمنگام» انگلستان روشی برای آموزش دین به کودکان ابداع کرده اند که به عنوان «رویکرد هدیه به کودک» شناخته شده است.

دانشمندان و افراد عادی از لحاظ درک ماهیت دین و شناخت تربیت دینی با هم متفاوتند. ولی با وجود این تفاوت ها، تقریبا همگی بر اهمیت دین اتفاق نظر دارند

در فرآیند تربیت دینی، قاعده ی الزام متربی به رعایت تکالیف دینی جایگاه بسیار مهمی دارد که تاکنون کمتر بدان پرداخته شده است. در این مقاله با استناد به آیات و روایات به بحث و بررسی در لزوم، شرایط، ماهیت، قلمرو و پیامدهای ناشی از عدم رعایت یکی از گونه های الزام (الزام والدین نسبت به فرزند خود در رعایت تکالیف الهی) پرداخته شده است.

جایگاه تربیت دینی در ساختار نظام آموزش و پرورش از جمله موضوعات به روز، مهم و دوران ساز جامعه اسلامی ماست، حذف معاونت پرورشی از وزارت آموزش و پرورش در نظام اسلامی، تنش های زیادی را برانگیخت

در بخش نخست این مقال، مباحث ذیل عرضه شد:

این مقاله گزارش مستندی است از فعالیت ها و تحقیقات مربوط به حوزه تربیت دینی در کشورها و ادیان گوناگون

مقاله حاضر در صدد مقایسه دو رویکرد «دینی » و «لیبرال » به مسئله تعلیم و تربیت است. حضور مفهوم «جامعه مدنی » در عرصه فرهنگی اخیر کشور اسلامی و نقش لیبرالیسم به عنوان یکی از ارکان اصلی این پدیده ضرورت چنین بحثی را ایجاب می کند