ترجمه-آثار-فارسی

شهلا انتظاریان رعایت نشدن کپی‌رایت کتاب‌های خارجی در ایران را عاملی می‌داند که ایران را با سابقه بد معرفی می‌کند و در وضعیت خرید آثار ایرانی توسط کشورهای دیگر موثر است.

ارسلان فصیحی در حالی از گفت‌وگوهای خاله‌زنکی به‌جای ادبیات عامه‌پسند و پخته‌خواری در ادبیات ترجمه می‌گوید که معتقد است ترجمه آثار ادبی فارسی که در حدود 40 سال اخیر تولید شده‌اند به زبان‌های دیگر خیلی محدود است.

پرویز شهدی از پیدا شدن ناشران قلابی‌ای می‌گوید که به جوان‌ها پول می‌دهند تا از روی ترجمه دیگران رونویسی کنند.

عین‌له غریب که معتقد است ادبیات تحت تاثیر هنر رسانه‌ای قرار گرفته است از این‌که سریال زرد نه چندان باکیفیت موجب شده که ادبیات یک کشور را بشناسیم یا نشناسیم می‌گوید.

آبتین گلکار پیوستن به کپی‌رایت را شرط ورود ترجمه کتاب‌های فارسی به بازار جهانی کتاب می‌داند و از خمیر شدن ترجمه کتاب‌های فارسی می‌گوید.

سهیل سمی درحالی از مترجم‌نماها و کتاب‌های ترجمه‌ای که ارزشی ندارند و کاغذ را حرام می‌کنند می‌گوید که معتقد است کار ترجمه به بچه‌بازی کشیده شده است.

اسدالله امرایی از تلاش‌هایی که برای ترجمه کتاب‌های فارسی به زبان‌های دیگر شده است می‌گوید و معتقد است که این ترجمه‌ها برای رونق نیازمند این است که در کشورهای مختلف بازار داشته باشد.

مجتبی ویسی که معتقد است کمبود ترجمه آثار ادبی فارسی به زبان‌های دیگر باعث می‌شود ادبیات فارسی کمتر به جهان معرفی شود از علت این کمبود می‌گوید.