جان-هیک

تکثر و تنوع ادیان مختلف امری بدیهی و حقیقتی است که از زمان های گذشته مورد توجه بوده است . اما نکته مهمی که دوره جدید را با گذشته متمایز می کند، سؤال از اصل وجود تکثر ادیان نیست که «آیا ادیان متعددی در عالم تحقق دارند یا نه؟» بلکه سؤال از ربط و نسبت ادیان متکثر با حقانیت و نجات آنهاست

جان هیک در بسیاری از نوشته هایش برای ترویج و تثبیت اندیشه کثرت گرایی دینی حداقل در میان مسیحیت تإکید می کند که مسیحیان برای داشتن یک زندگی آشتی جویانه با متدینان به ادیان دیگر باید قرائت هایی را از مبانی اعتقادی خود مورد توجه بیشتر قرار دهند که با اصول اولیه دینی در سنت های دیگر متباین و ناسازگار جلوه نکند

نویسنده در ابتدا با اشاره به تاریخچه پلورالیسم دینی، سرآغاز این بحث را در اروپا می داند . در نیمه دوم قرن بیستم، فرقه های مختلف مسیحیان با عدم پذیرش از سوی مهاجرین روبه رو شدند

در عصر ارتباطات و انفجار اطلاعات نمی توان کثرت و تنوع ادیان را نادیده گرفت. در این عصر، ما با انواع ادیان آسمانی و زمینی از جمله یهودیت، مسیحیّت، اسلام و مذاهب شیعی و سنّی، فرقه های مورمونیسم، پروتستانیسم، آئین کنفوسیوس و

تعدد و تکثر ادیان، واقعیتی نوظهور نیست و چنان که گلین ریچاردز در کتاب «به سوی یک الهیات ناظر به همه ادیان » گفته است «انواع تجارب دینی متعلق به روزگار ما افزایش و تفاوت قابل توجهی نسبت به انواع تجارب دینی مربوط به گذشته نشان نمی دهند، بلکه آن چه در قرن اخیر روی نموده، تنها رشد وافر آگاهی از تکثرگرایی دینی است.» (1)

در مقاله پیشین یادآور شدیم که بحث معنی شناسی گزاره های دینی را در دو بخش بررسی خواهیم کرد; بخش نخست آن مربوط به گزاره هایی است که در مورد خداوند به کار می رود، و هدف، بررسی بار معنایی این گزاره ها و واژه های گرفته در آن،بوده است