حقوق-طبیعی

«نظریه حقوق طبیعی» دارای سابقه بیش از دو هزار ساله است و فیلسوفانی همچون سقراط، ارسطو و افلاطون از آن جانب داری کرده اند

مکتب حقوق طبیعی پس از یک و نیم قرن افول به دلیل تک تازی مکاتب حقوق اثبات گرایی (پوزیتویستی) و تاریخ گرایی، در حوزه فلسفه حقوق و سیاست، دوباره در نیمه قرن بیستم احیا گردید

فلسفه حقوق را می توان یکی از شاخه های فلسفه علوم اجتماعی دانست که به بررسی علل و ریشه های حقوق و قوانین حاکم در جوامع بشری می پردازد و پس از تحلیل مکاتب فکری، آن ها را ارزیابی می کند.از جمله این مکاتب، «مکتب حقوق طبیعی » (1) (یا حقوق فطری) است که طبیعت (یا فطرت) بشر را خاستگاه و ریشه همه قوانین و حقوق می داند.

فکر حقوق طبیعی یا فطری واعتقاد به وجود قواعدی برتر از حقوق موضوعه را می توان از بحث انگیزترین موضوعاتی دانست که پیشنیه آن به قرن ها پیش از میلاد حضرت مسیح علیه السلام باز می گردد.

حقوق فطری، و در تعبیرهای دیگر آن، حقوق طبیعی، حقوق تکوینی و حقوق عقلانی، از حقوق ذاتی پدیده ها و ناگزیرها و بایستگیهای حیات انسان و جامعه انسانی است

بحث از حقوق طبیعی از بیست و پنج قرن پیش به شکل های مختلف در میان متفکران جریان داشته است. استمرار توجه اهل تفکر به نظریه های مبتنی بر حقوق طبیعی در طی این مدت دراز شگفت انگیز می نماید.

در این شماره در مقوله آزادی، بحث هایی از قبیل تاریخ طرح آزادی به عنوان یک حق انسانی، مفهوم و تعریف آزادی، مکتب حقوق طبیعی و طرفداری از آزادی به عنوان یک حق طبیعی از نظر خوانندگان گرامی می گذرد .