دینی

مقاله حاضر در صدد مقایسه دو رویکرد «دینی » و «لیبرال » به مسئله تعلیم و تربیت است. حضور مفهوم «جامعه مدنی » در عرصه فرهنگی اخیر کشور اسلامی و نقش لیبرالیسم به عنوان یکی از ارکان اصلی این پدیده ضرورت چنین بحثی را ایجاب می کند

تعدد و تکثر ادیان، واقعیتی نوظهور نیست و چنان که گلین ریچاردز در کتاب «به سوی یک الهیات ناظر به همه ادیان » گفته است «انواع تجارب دینی متعلق به روزگار ما افزایش و تفاوت قابل توجهی نسبت به انواع تجارب دینی مربوط به گذشته نشان نمی دهند، بلکه آن چه در قرن اخیر روی نموده، تنها رشد وافر آگاهی از تکثرگرایی دینی است.» (1)

«تربیت دینی » یکی از مباحث نوپاست که علاوه بر کشور ما، در کشورهای دیگر نیز توجه مربیان تربیتی را به خود جلب نموده است

تا نیمه قرن بیستم شیوه معمول در تعلیم و تربیت آن بود - و اکنون غالبا این است - که مکتب خاصی را تبلیغ و در نظر و عمل از آن دفاع کنند. اصولا «تربیت دینی » عبارت بود از: بیان مبانی، تبیین اصول و ترویج احکام یک دین خاص. هر مربی کوشش می کرد تا شاگردان خود را به دین معینی پایبند سازد. «هدف های عمده و تقریبا انحصاری برنامه های تربیت دینی دو چیز بوده است:

امروزه یکی از مباحث مطرح در فضای فرهنگی بحث پلورالیسم دینی و اظهار نظرهای گوناگون درباره آن است. این نوشتار بنا بر تفصیل اقوال و گفته ها و نوشته ها را ندارد، بلکه درصدد جمع بندی مطالب گفته شده در این باب و بررسی زمینه ها و دلایل و در نهایت، نقد آن هاست، بدون این که نظر به شخص یا گروه و یا نوشته خاصی داشته باشد

در شماره پیشین به مفهوم شناسی، اهمیت و پیشینه و روش یابی آسیب شناسی فرهنگی اشاره شد. اینک در ادامه بحث به بیان نمونه های عینی و ملموس آسیب ها و آفات فرهنگی، علائم تهاجم و عوامل استحاله و از خودبیگانگی فرهنگی و نیز بررسی شیوه های مورد استفاده سوداگران آفات فرهنگی در تهاجم به باور داشت ها و ارزش های اصیل مسلمانان خواهیم پرداخت

سخن از «دین » و «توسعه » و رابطه بین این دو از سلسله موضوعات مهم و قابل توجهی است که محافل علمی و مراکز پژوهشی بسیاری را به انحای مختلف به خود مشغول کرده و اذهان اندیشمندان متعددی را در حوزه های گوناگون به تفکر در این موضوع واداشته است

سه مقاله خواندنی و معنی دار با عنوان های «درباره روشنفکری دینی »، «موقعیت های ایمانی »، «دین در محدوده ایمان »، به ترتیب در شماره های 9، 16 و 19 نشریه «راه نو»، به قلم آقای دکتر احمد نراقی منتشر شده است

دینی کردن روان شناسی و بازسازی آن بر اساس مفاهیم اسلامی از قریب چهار دهه قبل مورد توجه روان شناسان سلمان بوده و نقض و ابرام های فراوانی درباره آن صورت گرفته است.

در کتاب نقدی بر قرائت رسمی از دین آقای محمد مجتهد شبستری، مدعی است در جامعه قرائتی از دین رسمیت یافته که با بحران مواجه شده و پیامد این بحران آسیب رساندن به پیام رسانی دینی و عقلانیت سیاسی است