شهود

عرفان در اصطلاح عبارت است از معرفت قلبی که از طریق کشف و شهود، نه بحث و استدلال حاصل می شود و آن را علم «وجدانی» هم می خوانند و کسی را که واجد مقام عرفان است «عارف» می گویند و دانشی که مبتنی بر عرفان است را «معرفت» می نامند.[1]

در این مقاله، نخست، به معانی، محدوده ها، لایه ها و مراتب عقلانیت اشاره می شود و سپس تاریخچه تکوین و گسترش عقلانیت ابزاری در دنیای مدرن بررسی می گردد . همچنین کاستی های ذاتی این گونه عقلانیت بیان، و برای رفع آن راهکاری خاص پیشنهاد می شود .

ابوالفتوح شهابالدین یحیی بن حبش امیرک سهروردی، معروف به «شیخ اشراق»، در قریه «سهرورد» زنجان به سال 549 ه

استاد علامه آیت اللّه عبداللّه جوادی آملی حفظه الله برجسته ترین مدرّس و مفسّر فلسفه ی صدرایی در روزگار ما هستند، تألیفات و شاگردان استاد به مثابه آثار تدوینی و تکوینی ایشان در حوزه های فلسفه، عرفان و تفسیر، شریعه های فرات زلال وجود معظم له اند که جان تشنگان معارف عقلی، شهودی و وحیانی را سیراب و در بسیط کویر زمانه مرغزاران و بساطین بارور می پرورا ...

گاه بین تجربه دینی و تجربه عرفانی تفاوت گذاشته می شود. متعلق تجربه دینی امور فوق طبیعی است; مانند خدا، ملائکه و اولیا. اما اتصال به حق و هدم مرزهای خودیت، هرچند به طور موقت را «تجربه عرفانی » گویند. مراد ما از تجربه عرفانی معنای عامی است که هر نوع شهود قدسی فوق طبیعی را شامل می شود.

در این مقال، ابتدا به بیان معانی کشف و شهود و میزان صدقی که سالک طریق حقیقت ناگزیر از آن برای رسیدن به مقصود است پرداختیم، آنگاه به تفصیل، اعتبار ادراک و شهود عرفانی را از دیدگاه قرآن بررسی نمودیم. اینکه آخرین قسمت از این مقال را پی می گیریم:

در قسمت نخست این مقال، پس از بیان معانی کشف و شهود عرفانی، به نیازمندی کشف و شهود به میزان صدق اشاره کردیم و گفتیم که سالک طریق حقیقت، ناگزیر از وسیله و ابزاری است برای رسیدن به مقصود و این وسیله همان علوم برهانی و نظری است که پس از تزکیه و تصفیه حاصل می آید. اینک ادامه مقاله را پی می گیریم.

عضو هیأت علمی دانشگاه پیام نور

مجلة فلسفه نظری در سال 1867 توسط و. ت

در این مقاله، بین دو اصطلاح «علم حضوری» در فلسفة اسلامی و اصطلاح «intuition»، مقایسه شده است