فارسی

حضرت آیت اللّه محمد هادی معرفت، فقیه، محقق و اندیشمند معاصر، از مدرسین حوزه علمیه قم و از اعضاء محترم مجلس خبرگان می باشند. ایشان در زمینه های مختلف علوم اسلامی، به ویژه فقاهت و علوم قرآنی، دارای آثار فراوان و ارزشمندی به زبانهای عربی و فارسی است که بسیاری از آنها به چاپ رسیده و برخی آماده چاپ می باشند. از جمله آثار این فرزانه حکیم عبارتند از:

حضرت آیت اللّه محمد هادی معرفت، فقیه، محقق و اندیشمند معاصر، از مدرسین حوزه علمیه قم و از اعضاء محترم مجلس خبرگان می باشند. ایشان در زمینه های مختلف علوم اسلامی، به ویژه فقاهت و علوم قرآنی، دارای آثار فراوان و ارزشمندی به زبانهای عربی و فارسی است که بسیاری از آنها به چاپ رسیده و برخی آماده چاپ می باشند. از جمله آثار این فرزانه حکیم عبارتند از:

تاریخِ ستایشگری شاعران نسبت به چهره های مورد علاقه شان، تاریخی است به طول تاریخ شعر و شاعری؛ و همچنان که اصل شعر در میان افراط و تفریط سرگردان بوده و به دشواری به حیّز اعتدال در می آمده، شعر مدح و ستایش هم به قیاس مخاطبان خود و تعبیرات و ترکیباتی که در آن به کار می رفته، دائما در فراز و نشیب بوده و هست.

بهر این فرمود پیغمبر که من همچو کشتی ام به طوفان زمن (1) ما و اصحابیم چون کشتی نوح هر که دست اندر زند یابد فتوح

ترجمه میرزااحمد علی سپهر(مورخ الدوله) نزدیک 700 کلمه از کلمات قصار امیرمومنان علی(ع) رابه فارسی و فرانسه ترجمه کرده و در سال 1312 در تهران چاپ شده است (1).

تالیف:«شریف مرتضی علم الهدی علی بن حسین موسوی » (متوفای 436ه).

(ترجمه برخی از کلمات قصار علی(ع)) (فارسی)احتمالا کلمات قصار نهج البلاغه را داشته باشد. از ملا «محمدکاظم بن محمد شفیع هزار جریبی ». نسخه اصلی آن را صاحب «الذریعه » نزد «شیخ محمد حائری » مولف کتاب خصائص الزهراء دیده است (1).

مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی، سایت امام علی (ع) را به سفارش ستاد سال امام علی(ع) راه اندازی کرد که در روز 13 رجب به مناسبت ولادت آن بزرگوار افتتاح شد.

نهج البلاغه گزیده ای از سخنان، خطبه ها و نامه های امیرالمؤمنین علی(ع) است که مرحوم سید رضی (م 406ه.ق) براساس ذوق ادبی خویش فراهم آورده است; اما با وجود این، در کنار درخشش ادبی، این کتاب در برگیرنده مباحث گسترده توحیدی، اجتماعی، اخلاقی و سیاسی است به طوری که می توان آن را «کتاب زندگی » نام نهاد.

دانشمندان بزرگ شیعی با همه تنگناهایی که در قرون نخستین اسلامی - از سوی دستگاه جبار اموی و سپس حکومت عباسی - وجود داشته و آنان، نیز، با دسیسه های گوناگون، در مواقع حساس، به قتل و نهب و زجر و آزار شیعیان دست می یازیده اند و به هر صورت، از نشر فرهنگ شیعی که با خصیصه اعتراض و مقاومت توام بود، جلوگیری می کرده اند.